بررسی تغییرات سفالومتریک (دندانی اسکلتی) در بیماران CI III در دوره دندانی مختلط متعاقب استفاده از دستگاه Face mask

از میان روش های مختلف درمانی برای بیماران Cl III اسکلتال، پروترکشن ارتوپدیک فک بالا، روش موثری برای کودکان زیر سنین بلوغ معرفی شده است. افزایش عرض فک به طور معمول در بیماران Cl III نیاز می باشد، ولی گروهی از بیماران مشکل تنگی عرضی فک بالا ندارند، هدف از این مطالعه بررسی تغییرات سفالومتریک، متعاقب درمان Face mask (FM) بدون افزایش فک بالادر بیماران Cl III در دوره دندانی شیری و دائمی می باشد. در این مطالعه که به صورت قبل و بعد و به گونه Case Series انجام شده است، ده بیمار Cl III که توسط آنالیز McNamara و Stainer دارای نقص رشدی فک بالا بودند انتخاب شدند و از آنها رادیوگرافی لترال سفالومتری تهیه شد. برای کلیه بیماران، تنها درمان Face mask به کار برده شد. در پایان درمان مجددا از کلیه افراد رادیوگرافی سفالومتری تهیه گردید. شاخصهای سفالومتری اندازه گیری و آنالیز انجام شد. تغییرات اندازه و موقعیت فک بالا و پایین و تغییرات بافت نرم و تغییرات دندانی در طول دوره درمانی با استفاده از آزمون Paired sample t بررسی شد. افزایش اورجت به میزان 3/2 میلی متر، کاهش 5/3 درجه زاویه n.Sn.Pog و در نتیجه اصلاح پروفایل بیمار، اصلاح روابط مولرها در جهت ایجاد رابطه Cl II، افزایش 8/2 و 3/2 میلی متری فاصله IS.A و 1 to NA و در نتیجه پروترود شدن دندان سانترال فک بالا از نتایج درمان بود که به صورت قابل ملاحظه ای معنی دار بود (05/0P<). نتایج توجیه کننده تاثیر مثبت استفاده از فیس ماسک بدون کاربرد افزایش عرض فک، در بهبود وضعیت قدامی خلفی فک بالا در بیماران Cl III در دوره دندانی مختلط می باشد.