مقایسه کلینیکی پیوند آزاد لثه (همراه اسید سیتریک)با پیوند بافت همبند زیر اپی تلیالی در پوشش ریشه های عریان

تحلیل لثه، عارضه بسیار شایعی است که شیوع آن با افزایش سن، بیتشر می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی پیوند آزاد لثه همراه با کاربرد اسید سیتریک با پیوند بافت همبند زیر اپی تلیال در پوشش ریشه های عریان ClI و ClII میلر می باشد. ده بیمار سالم از نظر سیستمیک که دارای حداقل دو تحلیل مشابه ClI وClII میلر در دو طرف قوس دندانی بودند، وارد مطالعه شدند. پس از آزمون بهداشت دهان و دندان و رسیدن شاخص پلاک زیر 20% و شاخص خونریزی لثه به زیر 10%، بیماران وارد مرحله جراحی شدند. در یک طرف قوس فکی در هر بیمار به صورت تصادفی پیوند آزاد لثه همراه با اسید سیتریک انجام، در طرف مقابل پیوند بافت همبند زیر اپی تلیالی صورت گرفت. بلافاصله قبل از جراحی و نیز سه ماه پس از جراحی، ارتفاع (عمق(تحلیل RD))، عرض تحلیل RW))، عرض بافت کراتینیزه KW))، حد اتصال کلینیکی (PAL= Probing) Attachment level و نیز عمق پروبینگ (Probing depth) اندازه گیری و از آزمون Mann Withney برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. میزان بافت کراتینیزه در هر دو روش جراحی افزایش یافت ولی تفاوت آماری مهمی بین دو روش وجود نداشت. همچنین کاهش در ارتفاع(عمق) و عرض تحلیل لثه با استفاده از پیوند بافت همبند زیر اپی تلیوم به طور معنی داری بیشتر از نتایج حاصل از پیوند آزاد لثه بود. این مطالعه نیز در هماهنگی با بسیاری از مطالعات، نشان می دهد که نتایج بهتری در استفاده از پیوند بافت همبند زیر اپی تلیوم در پوشش ریشه های عریان به دست می آید.