تعیین کفایت دیالیز در بیماران بخش دیالیز بیمارستان حضرت فاطمه زهرا(س) شهرستان ساری-سال 1379

همودیالیز به عنوان یکی از روش های درمانی نگهدارنده در بیماران دچار نارسایی مزمن کلیه به شمار می رود. با توجه به این که دیالیز ناکافی سبب افزایش مرگ و میر و بیمارگنی می شود، تعیین کفایت دیالیز دراین بیماران از اهمیت بسیاری برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین کفایت دیالیز در بیماران بخش بیمارستان حضرت فاطمه زهرا(س) ساری در سال 1379 طراحی شده است.
این مطالعه به روش توصیفی انجام شد و پس از نمونه گیری، BUN قبل و بعد از دیالیز و قبل از دیالیز نوبت دوم، سطح سرمی آلبومین- هموگلوبین- کلسترول و کراتینین قبل از دیالیز و همچنین وزن قبل و بعد از دیالیز نوبت بعدی، اندازه گیری شده و با استفاده از فرمول های موجود جهت کفایت دیالیز (PRU.PCR.Tacurea) مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت آنالیز آماری از نرم افزار SPSS و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید.
پس از آنالیز یافته های به دست آمده از 50 بیمار مورد مطالعه KT/V متوسط 25 درصد±97 درصد بوده است. 58 درصد این بیماران KT/V زیرا داشتند که علت KT/V پایین در 66 درصد، تجویز ناکافی بود و انجام نامناسب دیالیز درمرحله بعد قرار داشت. همچنین در این مطالعه با استفاده از روش همبستگی پیرسون بین KT/V و Tac urea (3/0=r و 0001/0P<) و KT/V و PRU (8/0=r و 0001/0P<)، KT/V و PCR (3/0r= و 03/0P<) و KT/V و آلبومین (3/0r= و 03/0P<) ارتباط معنی داری وجود داشت. اما بین KT/V و هموگلوبین، کلسترول و کراتینین ارتباط معنی دار دیده نشد.
این یافته ها نشان می دهدکه اکثریت بیماران ما از دیالیزکافی برخوردارنیستندکه علت عمده این عدم کفایت، تجویز ناکافی می باشد. همچنین از آزمایش هایی چون CHL.Hb.Cr نمی توان به تنهایی جهت کفایت دیالیز استفاده نمود.