رابطه سطح HDL پلاسما با انفارکتوس حادمیوکارد

بیماری های عروق کرونر از مهمترین علل مرگ و میر در تمام دنیاست. هرچند تا کنون عوامل خطرزای زیادی در این راستا شناسایی شده است اما هنوز موارد ناشناخته و یا سوال برانگیز متعددی در این رابطه مطرح می باشد. این تحقیق به منظور تعیین رابطه سطوح پلاسمایی HDL با انفارکتوس حادمیوکارد در بیماران بستری شده در CCU بیمارستان امام خمینی ساری در سال 77- 78 به انجام رسیده است.
تحقیق به روش Cohort بر روی 100 بیمار مراجعه کننده به انجام رسیده است. پنجاه درصد گروه تجربی از بیمارانی که با معیارهای WHO با تشخیص قطعی انفارکتوس حاد میوکارد در CCU بستری شدند انتخاب و از تمامی آنها در طی 8 ساعت اول از بروز علایم حاد انفارکتوس قلبی 5 سی سی خون دریافت و پس از سانتریفوژ و جداکردن پلاسما، توسط یک نفر تکنسین کارآزموده به اندازه گیری کلسترول توتال، تری گلیسیرید و گلوکز با روش های استاندارد اقدام و در اندازه گیری HDL-cholestrol از روش آنزیمی CHOD-PAP استفاده شد. گروه شاهد از مراجعه کننده به ظاهر سالم به روش Matched-Selection درزمینه هایی چون سن، جنس، مصرف سیگار، دیابت، سابقه فامیلی، هیپرتانسیون، سطوح پلاسمایی کلسترول، و تری گلیسرید انتخاب شدند. نهایتا با استفاده از آمار توصیفی و آزمون Student t-test به بررسی آماری مطالعه پرداخته شد.
به لحاظ جنس در دو گروه 37 مرد و 13 زن قرار داشتند. میانگین سنی در گروه تجربی 4 ± 60 سال و در گروه شاهد 6 ± 59 سال بوده است. میانگین متوسط فشارخون در گروه مورد و شاهد به ترتیب 11 ± 101 و 8 ± 100 میلی متر جیوه و نیز میانگین گلوکز در گروه تجربی و کنترل به ترتیب 12 ± 128 و 18 ± 117 میلی گرم در دسی لیتر بوده است. میانگین کلسترول توتال درگروه نمونه و شاهد به ترتیب 52 ± 206 و 42 ± 202 میلی گرم در دسی لیتر و میانگین تری گلیسرید در گروه تجربی و کنترل به ترتیب 94 ± 171 و 122 ± 214 میلی گرم در دسی لیتر بوده است. در نهایت میانگین HDL-cholestrol در گروه تجربی 10 ± 37 میلی گرم در دسی لیتر و در گروه کنترل 7 ± 41 میلی گرم در دسی لیتر بوده است که این آخری به لحاظ آماری تفاوت معنی داری داشته است(05/0P<).
با توجه به احتمال خطرزا بودن سطوح پایین HDL-cholestrol مستقل از سایر عوامل خطرزا در بروز بیماری های ایسکمیک قلبی، پیشنهاد می شود ضمن بررسی روتین سطح HDL، چنانچه سطح پلاسمایی آن پایین باشد، از روش های درمانی موثر نظیر استفاده از ورزش منظم و قطع مصرف سیگار و کاهش وزن در کاهش ملایم و یا عناصر فارماکولوژیک در کاهش های شدیدتر استفاده شود.