بررسی عوارض گذاشتن لوله بینی- معدهای در جراحی های شکم

تعبیه لوله بینی- معده ای(NGT) مدت ها است که برای جراحی های شکم به صورت یک اقدام استاندارد و شایع یاد شده است. هدف از این اقدام، کاستن عوارض پس از عمل مانند تهوع، استفراغ، اتساع شکم و... و ترخیص زودتر بیمار بوده است. اما واقعا شواهدی از موثر بودن این اقدام در دست نیست. هدف این مطالعه تعیین عوارض بعد از عمل در صورت وجود یا عدم وجود لوله بینی- معده ای در جراحی های شکم می باشد.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده شاهددار روی 100 بیمار متوالی که تحت عمل جراحی شکم (اورژانس یا انتخابی) قرارمی گرفتند، انجام شد. بیماران به دوگروه تقسیم شدند. درگروه اول (شاهد) پس از القاء بی هوشی، NGT تعبیه شد و در گروه دوم (مورد) NGT تعبیه نشد و عوارض پس ازعمل در دوگروه بررسی و ثبت شد.
عوارض پس از عمل در گروه شاهد و مورد مشابه بود و به ترتیب تهوع (26 درصد در مقابل 18 درصد)، استفراغ (4 درصد در مقابل 6 درصد)، تب (10 درصد در مقابل 6 درصد)، فاصله شنیدن اولین صدای روده ای (84/10 ± 8/22 ساعت درمقابل21/9 ± 84/21 ساعت)، عوارض ریوی(2 درصد درمقابل2 درصد)، عفونت زخم (4 درصد در مقابل 4 درصد)، مدت متوسط بستری (62/1 ± 58/2 در مقابل 6/1 ± 47/2 روز). فقط در مورد احساس ناراحتی و درد گلو در دو گروه، تفاوت قابل ملاحظه وجود داشت (74 درصد در مقابل 16 درصد،000/0 P=).
این یافته ها نشان می دهد تعبیه NGT به صورت معمول موجب کاهش عوارض پس از عمل نمی شود و صرفا موجب احساس ناراحتی بیمار می گردد. لذا توصیه می شودNGT به صورت انتخابی و فقط در زمانی که کاربرد آن لازم باشد (همانند استفراغ و اتساع شکم) تعبیه شود.