فرهنگ و نوآوری

اگرچه زندگی اجتماعی منحصر به انسان ها نیست و حتی حیوانات نیز از آن برخوردارند، اما آنچه که حیات اجتماعی انسان را از حیات جمعی حیوانات جدا می کند طراوت و بالندگی است که در حیات انسانی وجود دارد. این بالندگی خود پیامدی است از پیامدهای نوآوری. انسان با تکیه بر عقل خدادادی و آموزه های وحیانی می تواند دنیای اطراف خود را طراوت بخشیده و جلوه های نو خلق کند. این نو شدن و بالندگی ابزارهایی دارد که در این مقاله تلاش شده است تا یکی از ابزارهای مؤثر در پیدایش نوآوری مورد توجه قرار گیرد و رابطه آن با نوآوری تبیین شود. اینکه «فرهنگ»، به ویژه فرهنگ و ارزش های دینی با توجه به ویژگی های منحصر به فرد، چگونه می تواند راه نوآوری را هموار نماید، سؤالی است که نبشتار حاضر تلاش می کند بدان پاسخ دهد تا فضایی جامعه شناختی در مسیر نوآوری باز کند.