ارزیابی محیط داخلی بیمارستان های آموزشی و درمانی شیراز براساس مدل شش بعدی وایز بورد؛ نیمه دوم 1384

ارزیابی محیط داخلی شامل ارزیابی موقعیت یک سازمان، سنجش عملکرد، شناسایی مشکلات و توان بالقوه آن می باشد. اگر ارزیابی محیط داخلی به درستی انجام شود سازمان می تواند تصویری کامل از شرایط موجود به دست آورده، دورنمای مناسبی ترسیم کرده و برنامه های رقابتی و کارا را جایگزین برنامه های ناکارامد و نامرتبط موجود کند. هدف از انجام پژوهش حاضر ارزیابی محیط داخلی بیمارستان های آموزشی درمانی شیراز بر اساس مدل شش بعدی وایز بورد بود.

پژوهش حاضر، توصیفی و کاربردی است که به صورت مقطعی انجام شد. 362 نفر از کارشناسان بیمارستان های آموزشی و درمانی شیراز وارد مطالعه شدند. داده ها توسط پرسشنامه ای استاندارد جمع آوری و امتیازات کسب شده به وسیله نرم افزار آماری SPSS و آزمون t-test تحلیل شد. حداکثر امتیازات 7 امتیاز بود. امتیاز کمتر از 4 نشان دهنده قوت و امتیاز بیشتر از 4 نشان دهنده ضعف درنظر گرفته شد.

میانگین امتیاز متغیرهای مورد مطالعه در این پژوهش که شامل هدف گذاری، ساختار سازمانی (سازماندهی فعالیت ها)، رهبری، هماهنگی، مکانیسم پاداش، ارتباطات و نگرش کارکنان نسبت به تغییر می باشند، بترتیب در بیمارستان نمازی: 80/3، 01/4، 26/4، 39/4، 43/4، 13/4 و 74/3، در بیمارستان

04/4، 20/4، 84/4، 72/4، 96/5، 16/4 و 68/3، در بیمارستان شهید چمران: 84/3، 48/3، 68/2، 76/3، 96/4، 36/3 و 60/3، در بیمارستان حافظ: 24/3، 21/4، 44/3، 12/4، 84/4، 72/2 و 52/3 و در بیمارستان شهید فقیهی: 75/2، 84/4، 80/3، 36/4، 32/5، 48/3 و 80/3 به دست آمد.

براساس یافته های این پژوهش در بعد هدف گذاری؛ بیمارستان زینبیه، در بعد ساختار سازمانی؛ بیمارستان های نمازی، زینبیه، حافظ و شهید فقیهی، در بعد رهبری؛ بیمارستان های نمازی و زینبیه، در بعد هماهنگی؛ بیمارستان های نمازی، زینبیه، حافظ و شهید فقیهی، در بعد مکانیسم پاداش؛ تمام بیمارستان های مورد مطالعه و در بعد ارتباطات؛ بیمارستان های نمازی و زینبیه دارای ضعف بوده اند که نیاز به توجه بیشتری دارند. نگرش کارکنان سازمان نسبت به تغییر نیز در تمام بیمارستان های مورد مطالعه، به عنوان نقطه قوت ارزیابی شده است.