بررسی اختلالات شنوایی در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید

مطالعات مختلف حاکی از وجود اختلالات شنوایی در بیماران مبتلا به بیماری آرتریت روماتوئید است که این اختلالات می تواند برای افراد مشکلاتی را در زندگی موجب شود. لذا نظر به اهمیت شنوایی در زندگی فرد و نحوه ی برقراری ارتباط وی با دیگران، بررسی ارتباط بین آرتریت روماتوئید و اختلالات شنوایی ضروری به نظر می رسد.

این مطالعه از نوع مورد- شاهدی است که از آذر 1383 تا مرداد 1385 در بیمارستان آموزشی شهید صدوقی یزد انجام گرفت. در این مطالعه 50 نفر بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید (گروه مورد) و 50 نفر غیر مبتلا به بیماری که از نظر سن، جنس و شغل مشابه گروه مورد بودند، به عنوان گروه شاهد مورد مقایسه و بررسی قرار گرفتند. آستانه شنوایی بیشتر ازdBHL 25 ملاک کاهش شنوایی قرار گرفت.

در هر دو گروه 42 نفر زن و 8 نفر مرد بودند. آستانه شنوایی در کلیه فرکانس ها ارزیابی شد. این مطالعه نشان داد که در فرکانس های بالا (High Frequencies) بین آستانه شنوایی دو گروه مورد و شاهد تفاوت وجود دارد که این تفاوت در فرکانس 8000 هرتز معنی دار بود(p=0.003). از طرفی ارزیابی گوش میانی هم نشان داد که اختلال در این ناحیه دیده می شود که به صورت عدم رفلکس اکوستیک بارز گردید. بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید از نظر مصرف دارو به دو گروه معرف NSAID و Steroid تقسیم شدند که اختلاف معنی داری بین آستانه شنوایی در این دو گروه دیده نشد. همچنین این بیماران از نظر طول مدت ابتلا به بیماری به دو گروه (طول مدت بیماری کمتر یا بیشتر از 5 سال) تقسیم شدند که بین این دو گروه نیز اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.

نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که به دلیل وجود اختلالات شنوایی در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید (اختلال گوش میانی و داخلی)، این گروه از بیماران باید تحت انجام آزمایش های دوره ای شنوایی سنجی (ادیومتری) قرار بگیرند تا در صورت وجود هر نوع اختلال شنوایی بتوان راهکار درمانی یا توانبخشی مناسبی برای آنها در نظر گرفت. اختلال شنوایی در بیماران مبتلا در فرکانس بالا دیده شد که می تواند سایر فرکانس ها را نیز درگیر کند. به علاوه درگیری گوش میانی هم در این بیماران مشاهده شد که ضرورت ارجاع بیماران را برای معاینات اتولوژی و ادیولوژی نشان می دهد