بررسی اثر روغن های فرار بر روی واکنش گلیکه شدن آلبومین به روش in vitro

دیابت ملیتوس یکی از شایع ترین بیماری ها در جوامع بشری است که مقابله با عوارض ناشی از آن هزینه هنگفتی را به سیستم درمانی تحمیل می نماید. مهمترین و شاخص ترین علامت کلینیکی آن افزایش قند خون می باشد که منجر به گلیکه شدن پروتئین های مختلف بدن می گردد که این امر باعث تغییر ماهیت، ساختمان و عملکرد بیوشیمیایی آنها می شود. یکی از راه های احتمالی درمان دیابت ملیتوس، کاهش یا مهار این واکنش است. به نظر می رسد که استفاده از روغن های فرار در این راه مفید و موثر می باشد. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر برخی از ترکیبات تشکیل دهنده روغن های فرار نظیر پولگون، تیمول، ژرانیول، لینالول و لیمونن بر روی واکنش گلیکه شدن آلبومین در in vitro می باشد. بدین منظور در حضور غلظت های مختلف هریک از این ترکیبات، واکنش گلیکه شدن آلبومین به صورت in vitro انجام شد و با روش تیوباربیتوریک اسید مورد سنجش قرار گرفت.
نتایج حاصل نشان داد که ترکیبات مورد مطالعه در غلظت های سه گانه g/dl 1، g/dl 2/0 و g/dl 1/0 دارای اثر مهاری بر واکنش گلیکه شدن آلبومین می باشند و در این میان، تیمول در غلظت g/dl 1 دارای بیشترین مهار بود (94 درصد). ترتیب اثرات ترکیبات فوق، به صورت زیر است:لینالول > لیمونن > پولگون > ژرانیول > تیمولنتایج این تحقیق نشان داد که ترکیبات تشکیل دهنده روغن های فرار باعث کاهش واکنش گلیکاسیون آلبومین گردیدند.