رابطه جو توانمندسازی با ادراک توانمندی کارکنان در بیمارستان های آموزشی کرمان

پایداری و تداوم فعالیت بیمارستان ها بیش از پیش در گروی ایجاد مزیت رقابتی نسبی می باشد که برای دستیابی به آن در مقایسه با رقیبان باید بتوان خدمات بهتری را ارائه کرد. امروزه عامل اصلی ایجاد ثروت و ارزش افزوده در بیمارستان ها را کارکنان صاحب دانش و یا به عبارت دیگر سرمایه های فکری توانمند می دانند. توانمند سازی منابع انسانی از طریق ایجاد مجموعه ای از ظرفیت های مورد نیاز در آنان و درسایه ی جو توانمندسازی سازمان میسر می شود. ارزیابی ادراک توانمندی کارکنان انعکاس دهنده جو توانمند سازی سازمان است. در این پژوهش با مطالعه ی رابطه ی جو توانمندسازی با ادراک توانمندی کارکنان در بیمارستان های آموزشی کرمان به بررسی همبستگی مؤلفه های هر یک از متغیرهای فوق در جامعه مورد مطالعه می پردازیم.
پژوهش حاضر یک مطالعه ی توصیفی از نوع همبستگی ست که در سال 1386 انجام شده است. جامعه پژوهش را کارکنان بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان تشکیل می دهند. سیصدوهشتادوشش نفر از کارکنان جامعه ی آماری به روش نمونه گیری دو مرحله ای شامل نمونه گیری تصادفی و طبقه ای مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای با طیف درجه بندی لیکرت؛ مشتمل بر سه بخش: اطلاعات جمعیت شناختی و جو توانمندسازی که بر اساس پرسشنامه معتبر اسکات و ژاف بود. این متغیر دارای مؤلفه های هشتگانه می باشد. متغیر ادراک توانمندی کارکنان که بر اساس پرسشنامه ی معتبر وتن و کمرون مشتمل بر مؤلفه های پنجگانه می باشد. داده ها به روش خود پاسخگویی از نمونه های پژوهش اخذ و بعد از ورود به نرم افزار آماری SPSS، با استفاده از شاخص های آمار توصیفی، آزمون t یک نمونه ای، آزمون همبستگی پیرسون، t مستقل، و تحلیل واریانس یک طرفه مورد تحلیل قرار گرفت. معیار قضاوت برای مطلوب بودن میانگین متغیرها، کسب حداقل 70درصد مقیاس پنجگانه با طیف درجه بندی لیکرت یعنی50/3 تعیین شد. در زمینه ی «جو توانمندسازی حاکم بر بیمارستان های آموزشی مورد مطالعه»، یافته ها نشانگر آن است که میانگین تمامی مؤلفه ها از وضعیت مطلوبی برخوردار نبودند. بالاترین میانگین ها به ترتیب مربوط به روشنی و وضوح اهداف 2 /97 و کار تیمی 2 /77 و کمترین آن مربوط به ارتباطات با میانگین 2 /10 بود. در زمینه ی «ادراک توانمندی کارکنان» یافته ها نشان داد که علی رغم میانگین نسبتا بالای مؤلفه های خوداثربخشی؛ و معناداربودن میانگین مؤلفه های خودسامانی، تاثیرگذاری، اعتماد به دیگران در سطح مطلوبی قرار نداشته و درکل، متغیر ادراک توانمندی از وضعیت مطلوبی برخوردار نبود. در این پژوهش فرضیه معنی دار بودن رابطه جو توانمندسازی و ادراک توانمندی کارکنان با احتمال 99درصد؛ و ضریب همبستگی 723/0 در سطح معنی داری 0001/0 تایید شد. به علاوه هر یک از متغیرهای هشتگانه نیز دارای ارتباط مستقیم و قوی (ضریب همبستگی بیش از 5/0) با ادراک توانمندی کارکنان بودند.
نتایج آماری تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که بین متغیر جو توانمندسازی و متغیر ادراک توانمندی کارکنان بیمارستان های مورد مطالعه ارتباط مثبت، قوی و معنی داری وجود دارد. بیشترین ضرایب همبستگی مربوط به مؤلفه های روحیه ی کاری، روشنی و وضوح اهداف بود. این ارتباط و همبستگی، به تفکیک در خصوص مؤلفه های هشتگانه ی جو توانمندسازی با ادراک توانمندی کارکنان نیز مشاهده می گردد. با توجه به ارتباط معنی دار بین جو توانمندسازی و ادراک توانمندی کارکنان و وجود همبستگی مستقیم و قوی ما بین آنها، برای اجرای رویکرد توانمندسازی، مدیران و مسئولین بیمارستان می توانند با اعمال مدیریت کارآمد و ایجاد شرایط مطلوب، جو توانمندسازی مناسبی را در بیمارستان های آموزشی فراهم کنند و از این طریق به نحو مؤثری بر شناخت، احساس و ادراک توانمندی کارکنان تاثیربگذارند.