توسعه پایدار شهری با تاکید بر حرکت پیاده در آسیا

اختراع اتومبیل و پیشرفت صنعت یا به عبارتی دیگر انقلاب صنعتی در قرن نوزدهم میلادی، یکی از نقاط عطف زندگی بشری بوده و پس از این اختراع دگرگونی هایی در همه جنبه های زندگی انسان حاصل گردیده است. اختراع اتومبیل و ورود آن به شهرها در جنبه های مختلف زندگی شهری نقش به سزایی داشته و با افزایش سرعت جا به جایی در شهرها، چهره ای دگرگون از شهرها پدیدار ساخته و بر همه کارکردهای شهری به نحوی تاثیر گذار بوده است. به علاوه ترویج و افزایش سیستم های حمل و نقل موتوری در شهرها، علاوه بر مصرف انرژی های تجدید ناپذیر باعث آلودگی محیط زیست شده و سلامت و نشاط افراد را تهدید می کند. پیاده روی و تحرک به فضاهای شهری جنب و جوش و حرکت می بخشد و وجود جمعیت جوان قابل توجه در هرم سنی ساکنان شهرهای آسیا دلیلی دیگر بر ضرورت بررسی موضوع حاضر می باشد. جمعیت روزافزون شهرها، حضور گسترده وسایل نقلیه و همچنین سهم روزافزون معابر سواره در ساختار شهر، مشکلات عدیده ای را برای شهرهای امروزی پدیدار ساخته که باید از طرق جدید و با ارایه راهکارهای جدید در پی حل آن بود. توجه به انسان به عنوان، مهم ترین عامل شکل گیری و حیات شهرها و پرداختن به برخی از مهم ترین نیازهای انسان از جمله: حرکت، سلامت و تقویت زندگی اجتماعی انسان در شهرها از مهم ترین اهداف مقاله حاضر است. در این راستا با در نظر داشتن مبانی توسعه پایدار، وضعیت حمل و نقل در شهرهای آسیا، با تاکید بر نقش پیاده روی در شهر و به عبارتی دیگر عابر مداری مورد بررسی قرار گرفته و راهکارهایی جهت بهبود وضعیت مسیرهای پیاده شهری ارایه می گردد.