بررسی انتشار جغرافیائی گونه های موجود پریان میگوها در استان آذربایجان شرقی

پراکنش جغرافیایی پریان میگوها (آنوستراکا)1 در استان آذربایجان شرقی و شرایط اقلیمی و مشخصات حیاتی و غیرحیاتی از جمله عوامل فیزیکی و شیمیایی آب هر یک از منابع یا آبگیرهای مورد نظر در طی سال های 85-1383 مورد مطالعه قرارگرفت. از بین 18 برکه و آبگیر مختلف مورد مطالعه، پنج خانواده از گونه های در معرض انقراض پریان میگوها در مناطق زیر مشاهده گردید:Chirocephalus skorikowi (Chirocephalidae) در آبگیر آیقرگلی حوالی شهرستان بستان آباد، Branchinecta orientalis (Branchinectidae) در برکه هائی در مناطق زین الحاجیلو (خاصبان) حوالی شهرستان اسکو، تیمورلو در نزدیکی شهرستان آذرشهر و آلاقیه در شهرستان هشترود، Steptocephalus torvicornis (Streptocephalidae) در آبگیری در روستای قم تپه واقع در حومه شهرستان صوفیان، (Thamnocephalidae) Branchinella spinosa در آبگیری در نزدیکی روستای خاصلو نزدیک شهرستان آذرشهر، Artemia sp. (Artemiidae) بصورت همزیست با Branchinella spp. که در آبگیر خاصلو یافت شد اما احتمال وجود گونه های دیگر از پریان میگوها در این آبگیرها منتفی نمی باشد. پریان میگوها در آبگیرهای فوق، در محدوده زمانی اوایل فروردین ماه با درجه حرارت آب حدود °C12 تا اوایل تیرماه با درجه حرارت آب حداکثر °C28 و دامنه pH5/6 الی 3/8 و دامنه شوری حدود صفر تا 32 گرم در لیتر مشاهده شدند. میانگین تعداد سیست های پریان میگوهای ماده صید شده در آبگیرهای آیقرگلی، تیمورلو و قم تپه به ترتیب 9/5±305، 6/13±410 و 5/10±477 عدد در سال 1384 بود که بیانگر هم آوری بالای آنها می باشد همچنین میانگین قطر سیست های پریان میگوهای ماده جمع آوری شده از نقاط مختلف آبگیرهای آیقرگلی، تیمورلو، قم تپه و زین الحاجیلو به ترتیب 8/8±356، 5/11±320، 6/15±307 و 4/7±344 میکرون بود که بیانگر اندازه مناسب آنها به ویژه پس از کپسول زدایی برای تغذیه نوزادان آبزیان می باشد. رنگ پریان میگوها بسته به رژیم غذایی آبگیرها از سفید براق تا خاکستری، قهوه ای و قرمز متغیر بود اما غالبا بین افراد هر یک از آبگیرها ثابت بود. فون جانوری هم زیست آنها شا مل تخم قورباغه، افی پیوم دافنی، سیکلوپس، لارو شیرونومیده، آپوس، لاروسنجاقک، سوسک آبی، عنکبوت آبی بود.