اداره پارگی وسیع پرینه در ترومای شدید لگن

بعد از ترومای سر، شکستگی لگن شایعترین علت مرگ در بیماران با تروماهای متعدد میباشد. علت اصلی مرگ در بیماران شکستگی لگن و جراحت پرینه، خونریزی کنترل نشده و غیر قابل کنترل است و در موارد مرگ و میر تاخیری علت اصلی مرگ سپسیس لگن میباشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان بیماران با آسیب وسیع پرینه میباشد.
این مطالعه به صورت توصیفی در مدت سه سال(سالهای 1384-1382) در مرکز ترومای بیمارستان شهید کامیاب در دانشگاه علوم پزشکی مشهد صورت گرفت. اطلاعات مربوط به سن، جنس، مکانیسم تروما و نوع آسیب از پرونده بیماران به دست آورده شد در پرسشنامه ثبت گردید. از مجموع بیماران با شکستگی لگن و ترومای پرینه، 11 بیمار که شکستگی لگن، پارگی وسیع پرینه(آسیب مجرا و کانال آنال) داشتند مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج پس از جمع آوری توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از 11 بیمار بررسی شده 9 بیمار مرد و 2 بیمار زن و متوسط سن 35 سال بود. مکانیسم تروما در همه موارد شامل حوادث جاده-ای(ترومای بلانت) بود. همه بیماران در 6 ساعت ابتدایی بستری حداقل 4 لیتر سرم و3 واحد خون دریافت نمودند. متوسط خون مصرفی 8 واحد پک سل بود و یکی از بیماران نیازمند 21 واحد خون شد. همه بیماران در ابتدای بستری به اتاق عمل برده شده و جهت آنان کلوستومی انحرافی و شستشوی دیستال رکتوم سیستوستومی و دبریدمان رادیکال نسوج نکروز و همچنین شستشوی زخم ها انجام گردید. از نظر سیر بیماری در 9 بیمار نتایج خوبی به دست آمد. یک مورد مرگ رخ داد و یک مورد دچار نارسایی حاد کلیه شد که با درمان طبی بهبود یافت.
شکستگی لگن و جراحت وسیع پرینه با مرگ و میر بالایی همراه است. تشخیص سریع و درمان صحیح شامل رانیماسیون، کلوستومی، سیستوستومی، دبریدمان و شستشوی نسوج نکروزه میباشد.