حدیثی معمایی در باب قبیله در الکافی کلینی

کلینی در بخش «نوادر» که تقریبا در انتهای کتاب الصلاه خود در کتاب الکافی گنجانده است این حدیث را نقل می کند:علی بن محمد رفعه قال: قیل لابی عبد الله : لم صار الرجل ینحرف فی الصلاه إلی الیسار؟ فقال: لان للکعبه سته حدود اربعه منها عن یسارک و اثنان منها علی یمینک، فمن اجل ذلک وقع التحریف إلی الیسار.
نحوه بیان حدیث مبهم است، اما آن را در پرتو حدیث موازی دیگری که در مجامیع دیگر یافت شده است، بهتر می توان درک کرد. با این حال، مولف بحار الانوار بر آن است که سند این دو حدیث، سخت ضعیف است (الروایتان ضعیفتا الاسناد جدا). این دو حدیث، آشکارا، با دو آموزه موجود در فقه امامیه نخستین مرتبط هستند: این که همه حرم مکه، برای کسانی که بیرون از آن قرار دارند، قبله به شمار می رود، و دیگر این که مردم عراق هنگام نماز باید اندکی به چپ متمایل شوند؛ عملی که به تیاسر شناخته شده است. هرچند اینک تیاسر متروک شده، این مساله میان عالمان، طی قرن ها بحث هایی برانگیخته است. در دوران صفوی، این بحث، به صورت مشخص چرخش جالبی یافت. نخست، اظهار شد که تبیین به دست داده شده در این حدیث، در بهترین حالت، مناقشه انگیز است، و بعدها تبیین کاملا تازه ای از تیاسر پیشنهاد شد. مهم ترین جنبه این تبیین تازه آن، بود که بر شاهدی باستان شناختی استوار بود.