بررسی میزان اعتبار رضایت های اخذ شده از بیماران بستری در بیمارستان های آموزشی شهر ساری، سال 1387

کیفیت داده های ثبت شده در پرونده بیماران موضوع جدیدی نیست. کیفیت مصادیق متعددی دارد که در این مقاله از مصداق اعتبار داده در ارتباط با یکی از اساسی ترین وظایف بیمارستان ها قبل از ارائه درمان، که همان اخذ رضایت بیمار به عنوان یکی ارکان حقوق وی می باشد، پرداخته شد.
این بررسی به صورت توصیفی و به صورت مرور پرونده در محدوده زمانی فروردین تا اسفند 1386 انجام شد. متغیرهای مورد بررسی شامل: سن، جنس، نوع مراجعه، وضعیت هوشیاری، حال عمومی بیمار در بدو ورود به بیمارستان، عنوان فرد رضایت دهنده (رضایت اخذ شده)، نسبت شاهد با بیمار، اعتبار رضایت، رضایت استفاده از اطلاعات پزشکی، اعتبار رضایت استفاده از اطلاعات پزشکی و میزان تحصیلات پذیرش کننده بود. با توجه به اینکه این مطالعه به صورت مقدماتی انجام شد، لذا از هر بیمارستان به ازای تعداد کارکنان پذیرش کننده، 30 پرونده استخراج شد. اعتبار رضایت نامه ها براساس مقایسه رضایت اخذ شده با استانداردها مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی ارتباط بین متغیرها از آزمون آماری کای دو استفاده شد و سطح معناداری 05/0 P<درنظر گرفته شد.
بر اساس یافته های این پژوهش مشخص شد که از 540 بیمار مورد بررسی 266 نفر(4/49 درصد) مرد و بقیه زن بودند. دامنه سنی از نوزاد1 روزه تا 89 سال سن متغیر بود. از نظر نوع مراجعه 258 نفر (8/47 درصد) به صورت اورژانس و بقیه الکتیو بودند. از منظر وضعیت هوشیاری، 477 نفر(5/88 درصد) هوشیار بودند و حال عمومی 442 نفر(82 درصد) خوب بود. از کل رضایت نامه های اخذ شده 403 مورد(6/74 درصد) در مقایسه با استانداردها اعتبار نداشتند. همچنین در بخش رضایت استفاده از اطلاعات پزشکی بیمار، فقط رضایت 125 مورد(1/23 درصد) اعتبار داشت.
با توجه به یافته های این پژوهش، اغلب رضایت های اخذ شده اعتبار نداشتند. بنابراین باید تدابیر لازم برای افزایش اعتبار به کار گرفته شود.