رویکرد ارتباطی و روش سمعی بصری: تقابل دیدگاه های آموزشی

در تاریخ آموزش زبان ها، روش سمعی بصری و رویکرد ارتباطی در دیدگاه های خود نسبت به فرایند آموزش و یادگیری چالش های پردامنه ای را برانگیخته اند. به ویژه آن که رویکرد ارتباطی در تقابل با روش های آموزشی پیشین- روش دستور زبان ترجمه و روش سمعی بصری- تعریف می شود. گسست و جدایی از این شیوه ها به نام ارتباط و کنش اجتماعی صورت می پذیرد، مفهومی که امروزه به عنوان هدف غایی یادگیری زبان، مورد پذیرش همگان است. تقابل دیدگاه ها زاییدهء پرسش های چندی است، از جمله این که آیا یادگیری اشکال و قواعد زبان خارجی و تقدم صورت بر معنا، هدف اصلی است یا ایجاد ارتباط. از دیگر سو تا جه اندازه دریافت رویکرد ارتباطی از نقش معلم، متعلم و ابزار آموزشی، با مفهوم آموزش و یادگیری در روش سمعی بصری قرابت دارد، مرکزیت متعلم، در برابر مرکزیت معلم و متد در بطن چالش های رویکرد ارتباطی جای دارد. بنابراین گست و نیز پیوند دیدگاه های آموزشی ارتباطی و سمعی بصری در جنبه های متفاوتی پدیدار می شوند که در نوشتار حاضر مورد بررسی قرار می گیرند.