فهرست مطالب
نشریه پژوهش ادبیات معاصر جهان
سال بیست و هشتم شماره 2 (پیاپی 89، پاییز و زمستان 1402)
- تاریخ انتشار: 1402/11/25
- تعداد عناوین: 11
-
-
صفحات 369-387اریک شویار متولد 1964 در لاروش-سور-یون، نویسنده ای فرانسوی است که خود را تماما وقف ادبیات کرده است. به گفته اولیویه بسار-بانکی و پیر ژوردر "نویسندگان کمی هستند که زندگی شان اینگونه آمیخته در ادبیات باشد"(2016،ص 7). ما در این مقاله با بررسی دو اثر وی، خویش داستان نویس و خیاط کوچولوی شجاع ، به مطالعه نوشتار شویار و مطالعه طنز در آثارش می پردازیم اما سوال اینجاست که شویار چه مقوله ایی از طنز را به مخاطب نشان می دهد؟ و با چه هدفی؟ براساس نظر منتقدان، آثار شویار ویژگی های رمان تفننی را شامل می شود که در این پژوهش سه ویژگی آن را بررسی می کنیم. در بخش اول قطعه نویسی را مطالعه می کنیم ، در بخش دوم نیز با بررسی رمان خیاط کوچولوی شجاع ، هنر شویار را در مرتبط کردن حاشیه روی و هنر زبان نشان خواهیم داد و در بخش نهایی شاهد تخریب داستان ها برای تبدیل شدن به یک رمان تفننی خواهیم بود.کلیدواژگان: کلید واژه ها: &ldquo، شویار، نوشتار، قطعه، حاشیه روی، تخریب، رمان تفننی
-
صفحات 389-411
قصد اصلی نوشته ی حاضر، این است که کارکرد و شناخت ساختار و عناصر هسته ای و اصلی روایت را در متن های روایی، یکی از عوامل کلیدی در شناخت درون مایه ی اصلی اثر روایی معرفی کند. تحلیل سطوح روایت و طرح پیرنگ در درون دنیای داستانی، نشان می دهد که تم اصلی متن داستانی چیست و داستان نویس با چه ترفندهایی می تواند این تم یا درون مایه ی اصلی را برای خواننده ی اثرش به نمایش بگذارد؟ برای رسیدن به این مهم، سطح روایی و طرح پیرنگ دو داستان از نویسندگان به نام و پرکار افغانستان را به گونه ی مقایسه ای تحلیل و تبیین کرده ایم. داستان آدمی و سگ نوشته ی رهنور زریاب، از نویسندگان نام آشنای افغانستان در طول چند دهه ی اخیر است. فعالیت های پیوسته و تعدد آثارش، او را در راس پرکارترین نویسنده های افغانستانی در حوزه ی ادبیات داستانی قرار داده است. داستان پشک هایی که آدم می شوند، نوشته ی سپوژمی2 زریاب است که او نیز یکی از داستان نویسان به نام بوده و آشنایی اش با زبان فرانسه توانسته بر کیفیت ساختاری داستان های او اثر بگذارد. تحلیل مقایسه ای روایت شناختی این داستا ن ها به خوبی می تواند درون مایه ی اصلی داستان ها را مشخص سازد. مخاطب، با خوانش این داستان ها بدون تشخیص ساختارهای روایی، شاید درون مایه ی اصلی آن ها را به سادگی درک نکند، اما با دقت و توجه روی ساختارهای روایی، به این مهم به راحتی دست می یابد.
کلیدواژگان: روایت، پیرنگ، سپوژمی زریاب، رهنور زریاب، داستان افغانستان -
صفحات 413-432
ادبیات تاریخچه ی هویت ملت ها و منبع هنری شناخت اوضاع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جوامع بشری است. در تمامی دوره ها، همراهی اجتماع و ادبیات و تاثیر محیط اجتماعی بر تولیدات آثار ادبی به چشم می خورد. نقش اساسی ادبیات هنگامی به درستی شناخته می شود که درون مایه ی آن مورد بررسی قرارگیرد. دوره ی دوم مشروطه، عصر شکوفایی ادب و فرهنگ در افغانستان به شمارمی آید. تحولات ادبی این دوره نقش بسزایی در دگرگونی و تغییر مسیر ادبیات معاصر افغانستان داشته است. این دوره، دور ه ی تغییر و تحول بنیادین در درون مایه ها و مضامین کهن شعر فارسی و سرآغاز ورود بسیاری از اندیشه ی های نو به شعر و نثر است. هدف از این پژوهش بررسی برجسته ترین درون مایه های اجتماعی شعر دوره ی دوم مشروطه و مشخص کردن شاعرانی است که نقش بسزایی در ورود مضامین جدید در شعر این دوره داشته اند. نتایج تحقیق از فاصله گرفتن شعر از دربار و جایگزینی مطالبات اجتماعی به جای مدح و ثنای شاهان حکایت دارد. عبدالعلی مستغنی، محمود طرزی، قاری عبدالله، عبدالرحمن لودین و عبدالهادی داوی پنج چهره ی شاخص و تاثیرگذار این دوره اند که نقش بسزایی در خلق درون مایه های جدید و ورود آنها به شعر داشته اند. وطن، آزادی، بیداری، انتقاد از حکومت، دعوت به مبارزه، استعمارستیزی، اتحاد، تعلیم و تربیت، نکوهش رشوه خواری، شکوه از روزگار و... از مهم ترین درون مایه های اجتماعی اشعار این شاعران است.
کلیدواژگان: اجتماع، افغانستان، درون مایه، دوره ی دوم مشروطه، شعر -
صفحات 433-454گوگول در میانه ی سنت ادبی رومانتیسم و ریالیسم داستان می نوشت. اگر فرض بر این باشد که خیال ویژگی رومانتیسم و واقعیت مبنای ریالیسم قلمداد می شوند، آثار گوگول می توانند در میانه ی خیال و واقعیت قرار گیرند که این حوزه به باور تودوروف قلمروی فانتاستیک است. تودوروف اولین کسی بود که نظریه ی کامل و مدونی برای فانتزی نوشت و دامنه ی معنایی فانتزی را از به دو سوی شگفت و غریب وسعت بخشید. از آنجایی که آثار گوگول می توانند در حوزه ی معنایی فانتزی قرار گیرند و در منابع فارسی کمتر به مفهوم فانتزی و آثار گوگول که پرداخته شده است، به نظر می رسد این بررسی امکان ایجاد معیارهایی برای سنجش یا خلق قلمرو فانتاستیک در ادبیات ایجاد خواهد کرد. این نوشتار سعی دارد ابتدا به مطالعه ی قلمرو فانتاستیک بر اساس آراء تودوروف پرداخته و در ادامه از این دیدگاه سه سطح فانتزی را به عنوان عناصر تحلیل انتخاب کرده و سپس در انتها ویژگی های این سطوح در داستان های بلوار نفسکی، دماغ و شنل گوگول را بازیابی کند. در سطح نحوی زبان و راوی، در سطح معنایی توصیف های جاندارانگارانه، توصیف جز از کل و موجودات خیالی و در سطح کاربردی میانه ی رویا و واقعیت و مداخله های راوی قلمرو فانتاستیک خلق می کنند.کلیدواژگان: فانتاستیک، تودورف، گوگول، بلوار نفسکی، دماغ، شنل
-
صفحات 455-474ادوارد باند ازجمله نویسندگان معاصر انگلستان است که سلطه ی سرمایه داری غربی بر جامعه ی معاصر و تاثیر سازوکارهای مبتنی بر آن را بر زیست اجتماعی افراد بررسی می کند. از دیدگاه باند، سرمایه داری متاخر و عناصر تشکیل دهند ی آن، نظیر فناوری عنان گسیخته و سازمان های اداری-مالی غول آسا، این قدرت را دارند که ساحت زیست اجتماعی افراد را تسخیر کنند. نتیجه ی دست اندازی های این سازوکارها بر زندگی شهروندان نیز ضعیف تر شدن خدمات اجتماعی، تخریب روابط انسانی و تبدیل شدن جامعه به میدان خشونت است؛ ازاین رو، باند جامعه ی برساخته توسط سرمایه داری متاخر را جامعه ای اردوگاهی تصویر می کند که ساکنانش مردمانی بی روح و مردگانی متحرک هستند. او در نمایشنامه ی زاده شده جامعه ای آخرالزمانی در آینده را به تصویر می کشد که انسان هایی در حال احتضار در جای جای آن گام می زنند و خشونت سراسر آن را فرا گرفته است. دو انگار ی «پیکرهای درهم شکسته» و « جامعه ی اردوگاهی» مفاهیمی است که جورجو آگامبن، جامعه شناس ایتالیایی، از آنها برای تبارشناسی خود از زیست سیاست غربی بهره می گیرد. از دیدگاه او، دولت های غربی از دوران یونان باستان تا عصر حاضر زیست طبیعی انسان ها را در گستر ه ی دولت شهر در اختیار خود گرفته و آن را بر اساس امیال و صلاح دید خود دایما تعریف کرده اند؛ ازاین رو، این پژوهش بر آن است با استفاده از نظریه های آگامبن دربار ه ی چگونگی شکل گیری زیست سیاست در جامعه ی معاصر، مفاهیمی نظیر «حیات برهنه» و «شکل گیری اردوگاه» را در نمایشنامه ی زاده شده بررسی کند. نتیجه ی این پژوهش حاکی از آن است که سازوکارهای موجود در زیست سیاست غربی عامل تولد «اردوگاه» و ایجاد «حیات برهنه» در سطح جامعه ی جهانی است.کلیدواژگان: آگامبن، اردوگاه، حذف ادغامی، زیستن صرف، فوکو
-
صفحات 475-497ادبیات تطبیقی علاوه بر مطالعه رابطه ی ادبیات ملت های مختلف با یکدیگر، وارد حوزه رابطه ادبیات با دیگر علوم انسانی نیز می شود. یکی از این علوم، روان شناسی است که در دهه های نخستین قرن نوزدهم پای به عرصه ادبیات گذاشت و نوعی نقد را تحت عنوان «نقد روان شناختی ادبیات» یا «نقد روانکاوانه» پدید آورد. از جمله نظریه های کاربردی در زمینه نقد روانکاوانه، نظریه ی شخصیت فردنگر «آلفرد آدلر» روان شناس اتریشی است که جنبه اجتماعی در آن غلبه دارد و چکیده ی نهایی آن عبارت است از اینکه انسان عضو مهمی از سیستم اجتماعی است و شخصیتش در همین چارچوب شکل می گیرد. تشابهاتی میان شخصیت اصلی دو داستان «ویلان الدوله» محمدعلی جمال زاده و «شورتی» میخاییل نعیمه از منظر نقد روانکاوانه وجود دارد که زمینه تطبیقی آنها براساس نظریه فردگرای آلفرد آدلر را فراهم می آورد؛ بنابراین در این پژوهش با هدف شناخت هرچه بیشتر دو نویسنده و داستان های آنها، تلاش می شود شخصیت اصلی آنها با روش توصیفی- تحلیلی و در چارچوب مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی و البته براساس نظریه ی روان شناختی فردنگر آلفرد آدلر بررسی تطبیقی شود. نتایج تحقیق نشان می دهد که شخصیت هر دو داستان تحت تاثیر محیط و شرایط اجتماعی شکل گرفته است. تحقیق همچنین عقده ی حقارت شدید ویلان الدوله و شورتی را نشان داد که در ویلان الدوله ناشی از نازپروردگی و غفلت و در شورتی، از مشکلات جسمی و عضوی نشات می گیرد. شخصیت دو داستان دو مسیر متفاوت را برای رسیدن به غایت نهایی دنبال می کند که در ویلان الدوله، این غایت، موفقیت و مصلحت شخصی و در شورتی، موفقیت جمعی و مصلحت اجتماعی است.کلیدواژگان: ادبیات تطبیقی، نقد روان شناختی ادبیات، آلفرد آدلر، محمدعلی جمال زاده، میخائیل نعیمه، ویلان الدوله، شورتی
-
صفحات 499-520
مقاله پیش رو بر اساس الگوی فرهنگی نقد ادبی زن محور آنگلو-امریکایی الاین شوالتر بنا نهاده شده است. این الگو به نویسندگان زنی می پردازد که خود خالق آثار و انواع ادبی زنانه هستند. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی درون مایه های اجتماعی و فرهنگی در دو رمان برجسته ادب ایران و انگلیس، سوشون و بلندی های بادگیر را به صورت تطبیقی واکاوی کرده است. یافته های تحقیق حاکی است که علی رغم فاصله مکانی، زمانی و فرهنگی، درون مایه های مشترک عشق ورزی، ازدواج و جدال عاطفی، آموزش و تلاش برای کسب هویت زنانه و جایگاه اجتماعی در هر دو اثر برجسته است. دو نویسنده، کنش های تقریبا مشابهی از خود بروز داده اند. قهرمان های اصلی زن در هر دو رمان به گونه ای شخصیت پردازی شده اند که انتظارات جامعه را برآورده سازند. نویسندگان نیز در مخالفت با زنان داستان و البته به نوعی با خودشان محافظه کارانه قلم زده اند. در رمآنهای هر دو نویسنده، رگه هایی از دغدغه ها و اضطراب هایی وجود دارد که ناشی از موقعیت فردی آنها در تعامل با مردم و محسوب شدنشان به عنوان جنس دوم است. آنچه اضطراب مشترک زنان جهان است.
کلیدواژگان: زبان شناسی اجتماعی، نقد ادبی زن محور، الاین شوالتر، سووشون، بلندی های بادگیر -
صفحات 521-538نمایشنامه بایستی دریا را یافت از ژان-پیر اسپیلمون در زمره اقتباس های موفق از منطق الطیر عطار است. اسپیلمون در این بازآفرینی سعی نموده تا در عین وفاداری به چارچوب اصلی منظومه عطار، تغییرات قابل توجهی را با در نظر گرفتن الزامات نمایشی در آن انجام دهد. از جمله دگرگونی های مهمی که در این اثر شاهد آن هستیم، تغییر در تعداد وادی های سلوک، حذف و تقلیل تعداد مرغان سالک و نیز تحول در دلالت های شخصیت سیمرغ می باشد. به بیان دیگر، اسپیلمون بنابر دیدگاه ناسوتی و جهان نگری ویژه خویش اثری متفاوت و مطابق با سلیقه مخاطبان معاصر ارایه داده است. در این پژوهش با توجه به نظریه بینامتنیت ژرار ژنت، درصدد بررسی و پاسخ به این پرسش ها هستیم که نمایشنامه نویس فرانسوی تا چه حد موفق به انتقال پیام جهان شمول اثر عطار در قالب یک نمایشنامه بوده است؟ و بنیان های اصلی داستان سفر مرغان دستخوش چه تحولات جدید و نوینی شده است؟کلیدواژگان: منطق الطیر، بایستی دریا را یافت، بینامتنیت، عطار، اسپیلمون، ژرار ژنت
-
صفحات 539-562رویکردهای شناختی در ادبیات که شامل توسعه روش هایی برای توصیف و دریافت متون است، در چند سال اخیر افزایش داشته است. جرج لیکاف و مارک جانسون، در اثری تحت عنوان استعاره هایی که با آن ها زندگی می کنیم به مدد تیوری «استعاره مفهومی» بیان می کنند که استعاره وسیله ای برای درک یک مفهوم انتزاعی بر اساس مفهوم عینی دیگر است. جستار حاضر می کوشد تا به این سوالات پاسخ دهد که چگونه کاربرد استعاره مفهومی در رمان قطار زیرزمینی اثر کلسون وایتهد در بیان گویاتر پدیده های انتزاعی وصف ناپذیری مانند زجر بردگی، نژاد پرستی، و ظلم مضاعف بر زنان سیاه پوست نقش داشته است؟ و آیا میتوان در این اثر، کلان استعاره هایی را در حوزه مفهومی آزادی و زجر اسارت جست که به سایر زیر استعاره متن رمان انسجام بخشد؟ از دیدگاه نقد فمینیستی میتوان گفت که در این اثر، قهرمان زن داستان، کورا، مفاهیم انتزاعی مختلفی در هر مرحله از سفر خود با قطار همانند رنج جدایی از مادر، رنج تجاوز،رنج شلاق خوردن، رنج کار بدون مزد و رنج عقیم شدن اجباری را تجربه کرده است. نویسنده با استفاده از عنوان استعاره ای قطار زیرزمینی کورا را به سوی آزادی می فرستد که دست نیافتنی است. در این مطالعه، روش تحلیل مفهومی استفاده شده است.کلیدواژگان: مطالعه شناختی، استعاره، برده داری، آزادی، فمینیسم زنان سیاه پوست
-
صفحات 563-588مقاله پیش رو، حضور سوژه پسانوگرا را در نمایشنامه های آخرین نوار کرپ (1958) اثر سامویل بکت، کودک مدفون (1978) اثر سام شپارد، و مسخره بازی ها (1974) اثر تام استوپارد مورد بررسی قرار می دهد. مقاله درصدد است به این پرسش پاسخ دهد که چگونه خصوصیات پسانوگرا در شخصیت پردازی این نمایشنامه های نوگرا از دل فردیت نوگرا متبلور شده است. به باور مقاله پیش رو، این سه نمایشنامه به خوبی حس تعلق و دلتنگی، و در عین حال عدم تعلق و نگرش چالشی را به نوعی ذات گرایی نوگرا نشان می دهند و از این رو سوژه را به سمت سوژه ای پسانوگرا سوق می دهند. خاطرات جابه جا شده، ساختار متنی و سازه ای خاطرات شخصیت های نمایشنامه ها، روان گسیختگی آنها، و حس تعلق دربرگیرنده این شخصیت ها به موقعیت های متناظر گفتمانی خصوصیاتی هستند که مقاله به آنها به عنوان یافته هایش می پردازد، و آنها را گواهی برای پسانوگرایی شخصیت های نمایشنامه ها در نظر می گیرد. حین بحث پیرامون این خصوصیات، مطالعه از گفته های لیندا هاچن، نیک مانزفیلد و امیرعلی نجومیان پیرامون پسانوگرایی و مفهوم فردیت الهام گرفته، و از سویی دیگر از فرازهایی از درآمد امیرعلی نجومیان بر نوگرایی بهره می برد. عدم نایل شدن به تصویری یکدست - ولو انتزاعی - از گذشته، اجماع مشوش، هم نشین و تلفیق شده روایات متناقض از گذشته در هویتی روان گسیخته، و تعلق نداشتن به هیچ کدام از وجوه گزاره های متقابل عناوین یافته های مطالعه حاضر حین بررسی شرایط گذار فردیت شخصیت ها در نمایشنامه ها هستند.کلیدواژگان: پسانوگرا، نوگرا، سوژه، فردیت، کرپ، مسخره بازی ها، کودک مدفون
-
صفحات 589-613هر دوی این نویسندگان نگاه ویژه ای به اساطیر فرهنگ خود داشته اند و در آثار خود، خاصه دو اثر انتخابی این پژوهش، به اقتباسی نیمه وفادارانه نسبت به این اسطوره ها دست زده اند. کوکتو با بازخوانی اسطوره اودیپ در این آثار، به دنبال نشان دادن انسان معاصر در برابر دستگاه سیاسی و دستگاه قضا و قدر یا همان سرنوشت و ساعدی با بازآفرینی داستان اسطوره ای ضحاک بوده اند. نتیجه حاصل از پژوهش بیانگر این نکته است که اسطوره اودیپ، که ژان کوکتو به دنبال نشان دادن خلع سلاح انسان در مقابل سرنوشت خویش آن را انتخاب کرده است، مانند اسطوره شخصی او نمود می یابد و از طرفی اسطوره جمشید که به عنوان اسطوره روشنگر در داستان ضحاک تجلی می یابد می تواند به مثابه اسطوره شخصی غلامحسین ساعدی در نظر گرفته شود. در نهایت نیز با مطالعه تطبیقی این دو هنرمند، به نقاط اشتراکی مانند بهره گیری از درام به منظور روشنگری، نگاه هجوآمیز به اسطوره، استفاده از ادبیات فانتزی و توجه به مضمون مرگ رسیده است.کلیدواژگان: ژان کوکتو، غلامحسین ساعدی، اسطوره سنجی، ژیلبر دوران، ادبیات تطبیقی
-
Pages 369-387Born in 1964, Eric Chevillard is a French writer who has devoted himself entirely to literature. His first book entitled Mourir d’enrhume was published by Editions de Minuit in 1987. Three years later, Chevillard demonstrated his stylistic audacity in Palafox (1990). This article studies Eric Chevillard’s writing and his use of humor in Le Vaillant Petit Tailleur and L’Autofictif. This paper seeks to find out what type of humor he demonstrates and what purpose it serves. Chevillard’s works are often described as playful novels, which will be examined on the basis of three points. First, we will examine how in L’Autofictif, Chevillard associates the content with form, using fragmentary writing. Furthermore, studying Le Vaillant Petit Tailleur, we will discuss the artist’s ability to connect digression with language, and finally we will show how the tale is subverted in order to become a playful story.Keywords: _ Chevillard, fragment, digression, playful, subversion
-
Pages 389-411
Analysis of the levels of narration and Pirang design within the fictional world shows that “what is the main theme of the text” and “with what tricks can a storyteller show this theme or main theme to the reader of his work?” To achieve this, we have analyzed and explained the level of narration and plot of two stories by well-known and active Afghan writers. The story of “Man and Stone” by Rahnavar Zaryab, is one of Afghanistan` s most famous writers over the past few weeks. The story of “the insects that become human” is written by Spozhmi Zaryab, who is also one of the famous storytellers and his knowledge about the French language affects the structural quality of his stories. A comparative narrative analysis of these stories can well illustrate the main theme of them. The audience by reading these stories without recognizing the narrative structures, may not easily understand their main content, but with care and attention to the narrative structures, they can easily achieve this.
Keywords: Narration, Pirang, Spozhmi Zaryab, Rahnavar Zaryab, Afghanistan Story -
Pages 413-432
Literature is the history of the identity of nations and the artistic source of understanding the political, social and cultural conditions of human societies. In all periods, the association of society and literature and the influence of social environment on the production of literary works can be seen. The essential role of literature is well known when its subject matter is examined. The second period of the constitution is the era of flourishing literature and culture in Afghanistan. Literary developments of this period have played a significant role in the transformation and reorientation of contemporary Afghan literature. This period is the period of fundamental change and transformation in the old themes and themes of Persian poetry and the beginning of the introduction of many new ideas into poetry and prose. The purpose of this research is to study the most prominent social themes of the poetry of the second period of the constitution and to identify the poets who have played a significant role in the introduction of new themes
Keywords: Theme, Poetry, Afghanistan, the second constitutional period, Society -
Fantastic realm based on Todorov's views in Gogol's Stories (Nevsky Prospekt, Nose and The Overcoat)Pages 433-454Gogol wrote in the midst of the literary tradition of Romanticism and Realism. If fantasy is the characteristic of romanticism and reality is the basis of realism, Gogol's works can be placed between fantasy and reality, which, according to Todorov, is the realm of fantasy. In this article, by studying the realm of fantasy based on Todorov's views, three levels of fantasy are selected from his point of view as elements of analysis. Afterwards, The characteristics of these levels are retrieved in ‘Nevsky Prospekt’, ‘Nose’ and ‘The Overcoat’ stories. In syntactic level the narrator and Language, In Semantic level Animistic descriptions, Synecdoche and Imaginary creatures and in Pragmatic level the midst of dream and reality and narrator's intervention, create fantastic realm. This article explores how to achieve the realm of fantasy in Gogol's stories and introduces methods that have been retrieved according to the characteristics and elements of narrative of them. These methods can be used as a measure of the fantastic realm or a way to create it.Keywords: Fantasy, Todorov, Gogol, Nevsky Prospekt, Nose, The Overcoat
-
Pages 455-474Edward Bond is among those contemporary British playwrights who stage the influence of late capitalism on contemporary society and the individual’s social life. Bond’s work depicts the ways in which late capitalism and its components, including rampant technology and gratuitous bureaucracy, intrude into people’s lifeworld. Such impingements result in the impoverishment of social welfare, the impairment of human relations, and the escalation of violence in society. Bond effectively portrays the capitalist society as a camp inhabited by the walking dead. In Born (2006), he presents an apocalyptic, violent society within which posthumous bodies wander. Comparable to Bond’s views, in his archeology of the Western bio-politics, the Italian sociologist Giorgio Agamben utilizes the two concepts of “camp” and “broken bodies” in order to argue that Western governments from Ancient Greece to present time have seized the biological life (zoe) of citizens and politicized it within the polis according to the political exigencies. Accordingly, employing Agamben’s ideas about the formation of bio-politics, this paper examines the concepts of “bare life” and “camp” in Born so as to demonstrate how Bond’s play regards the biopolitical mechanisms of Western governments as the key factor in the generation of “bare life” within the global community.Keywords: Agamben, Foucault, Edward Bond, zoe, inclusive exclusion
-
Pages 475-497One of the applied theories in the field of psychological criticism is the theory of Alfred Adler. There are similarities between the main characters in the “Weelan al-Dawla” by Muhammad Ali Jamalzadeh and “Shurti” by Mikhail Naima from the viewpoint of psychological criticism, which provides a basis for their comparison according to Adler's individual theory. Therefore, this study aims to further acquaintance with the authors and their short stories and seeks to examine their main characters according to the descriptive and analytical method and within the framework of the American School of Comparative Literature and of course based on Adler's psychological theory of personality. The results showed that the character of the two stories is formed under the influence of the environment and social conditions. The research also showed the severe contempt complex of “Weelan al-Dawla” and “Shurti”, that in “Weelan al-Dawla “returns to tenderness and neglect, while in Shorti it arises from physical problems. The character of the two stories follows two different paths to reach the final goal,Keywords: Comparative Literature, Psychological Criticism of Literature, Alfred Adler, Muhammad Ali Jamalzadeh, Mikhail Naima, Weelan Al -Dawla, Shorty
-
Pages 499-520
The current study examines two prominent Iranian and British novels, namely Simin Daneshvar’s Suvashun (1969) and Emily Brontë’s Wuthering Heights (1847) through the theoretical lens of Elaine Showalter’s Anglo-American literary gynocriticism in order to comparatively investigate their social and cultural themes in relation to female identity. Literary gynocriticism is concerned with the figure of the woman as writer, the producer of gynotextual meaning, genres, and a feminine literary tradition. This paper argues that despite the spatial, temporal, and cultural distance between the two novels, a number of common themes can be distinguished in both. These include courtship, marriage, emotional conflicts, education, and striving for female identity, social role, and status. The characterization of the female protagonists in the two novels is aligned with society’s expectations, and the novelists’ protest against male domination and sexual discrimination seem, at best, cautious and conservative. Both of the novels portray the anxieties resulting from the protagonists’ individual position in relation to others and their status as “the second sex.” This shows that these anxieties trouble women around the globe.
Keywords: Sociolinguistics, Literary Gynocriticism, Elaine Showalter, Suvashun, Wuthering Heights -
Pages 521-538The Il fallait inventer la mer (We had to discover the sea) play from Jean-Pierre Spilmont is one of the most successful adaptations from The Language of the birds of Attar Neyshaboori. Spilmont has tried to make some adjustments to the work of Attar, given the theatrical requirements of his adaptation, while staying true to the main storyline of birds’ travel toward Simorg. The most prominent changes made to the story line in this adaptation are as follows: the number of the valleys of love has been reduced to four, some of the birds’ character have been omitted, and finally the manifestations of Simorg’s character have been altered . In other words, given his worldly view point, Spilmont has presented a unique work adapted to the expectations of contemporary audience. This article attempts to answer the following questions while employing the intertextuality theory of Gerard Genette: Has Spilmont been successful in conveying Attar’s universal message in form of a contemporary play? and can contemporary audience relate to this work?Keywords: The Language of the birds, Il fallait inventer la mer, Intertextuality, Attar, Spilmont, Gé, rard Genette
-
Pages 539-562The interest in cognitive approaches to literature which include the development of methodologies for describing both the production and reception of literary texts has increased in the past few years. In proposing the Conceptual Metaphor Theory, George Lakoff and Mark Johnson in their book, Metaphors We Live By (1980), assert that conceptual metaphors help us comprehend abstract concepts in terms of more concrete ones. This research has tried to answer these questions that if the use of conceptual metaphor in Colson whitehead’s The Underground Railroad (2016) could contribute to the effectiveness of whitehead’s writing in describing the indescribable phenomena, such as horrors of slavery, racism and especially double oppression on black women? And is it possible to find main metaphors in the conceptual realm of freedom and suffering of slavery which give coherence to other sub-metaphors of the text? From the point of view of feminist criticism, it can be said that in this work, female protagonist of the story, Cora, experiences different abstract concepts in each stage of her train journey such as the sufferings of separation from mother, hard working without wages, rape, whipping, and sterilization. By using the title of the Underground Railroad as metaphor writer sends Cora toward a freedom which is unattainable. In this study, conceptual analytical method has been used.Keywords: Cognitivism, Metaphor, slavery, Freedom, Black Feminism
-
Pages 563-588The present study identifies the features of postmodern subject in Samuel Beckett’s Krapp’s Last Tape (1958), Sam Shepard’s Buried Child (1978), and Tom Stoppard’s Travesties. These three plays beautifully showcase the sense of belonging and non-belonging of modernist subjects toward essentialism, and that is how such subjects moves toward postmodernism’s belief on lack of commitment to neither absolute belonging nor non-belonging. Dislocated memories, textual and constructed nature of memories, schizophrenic characters, and their inclusive belonging to discursive oppositional points of binaries are the features around which the study will pursue its discussions. While discussing these features, the study utilizes critical insights proposed by two key figures in literary theory and criticism: Linda Hutcheon when it comes to postmodernism in A Poetics of Postmodernism (1988) and Politics of Postmodernism (1989), and Nick Mansfield when one wishes to discuss the issue of subjectivity in Subjectivity: Theories of the Self from Freud to Haraway (2000). Amir Ali Nojoumian’s A Brief Introduction to Modernism in Literature and A Brief Introduction to Postmodernism in Literature would be utilized to enrich study’s take from modernism and postmodernism too. Absence of even an abstract unified understanding of the past, the uneasy and hectic juxtaposition and superimposition of a series of contradictory narratives out of the past experiences of schizophrenic subjects, and lack of belonging to – or inclusive belonging to – either sides of binaries are the key titles of the study’s findings while it reviews the transitional status of the subjectivity of the plays’ characters.Keywords: Postmodern, Modernist, subject, subjectivity, Krapp, Travesties, Buried Child
-
Pages 589-613To this end, two plays were examined, "Zahak" by Gholam Hossein Sa'edi and "Infernal Machine" by Jean Cocteau. The findings of this study suggested that both of the authors paid attention to the myths of their culture, and they adapted their works, especially these two works under analysis, from these myths. Sa'edi, by recreating the myth story of Zahhak and Cocteau by recreating the Oedipus myth in their works, intended to show the conflict between contemporary man and the political system and fate. It was concluded that “Jamshid” myth that manifests as an intellectual myth in the story of Zahak can be considered as the personal myth of Gholam Hossein Sa'edi. Also, Oedipus myth chosen by Jean Cocteau which shows human disarmament against his fate, is like his own personal myth. Finally, according to the comparative analysis of the works of these two authors, some common features such as using drama for enlightenment, having satirical look at myth, using the fantasy literature, and paying attention to the death theme discovered.Keywords: Hossein Sa&rsquo, EDI, Jean Cocteau, Gilbert Durand, Mythocritique, Comparative literature
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.