مقایسه اخطارهای گفتاری و زنگی در بخش مراقبت ویژه

اهداف. ونتیلاتور ها به شکلی طراحی می شوند که اگر بیمار با مشکلی مواجه شد اخطار دهند. اخطار ها معمولا تکرارشونده، گوش خراش، مهیج و گیج کننده هستند. هدف این مطالعه بهبود وضعیت سیستم های اخطار در بخش مراقبت ویژه با مقایسه اخطارهای گفتاری و زنگی از دیدگاه پرستاران و پزشکان بود.
روش ها. سیستم اخطار گفتاری مورد مطالعه به زبان فارسی طراحی و روی دستگاه ونتیلاتور «بنت 7200» نصب شد و در بخش ICU مرکزی مورد استفاده قرار گرفت. در شرایط منجر به تولید اخطار، دستگاه اخطار زنگی ایجاد می نمود و در کنار هر چراغ قرمز روشن پیغامی نوشته می شد. در سیستم اخطار گفتاری، با استفاده از ریزپردازنده تعبیه و برنامه نویسی شده، اخطارهای تشخیص داده شده به صورت گفتاری با رعایت اولویت شنیده می شد. 50 پرسش نامه در اختیار پرسنل، پزشک مقیم ICU و دستیارهای بیهوشی قرار گرفت و 40 پرسش نامه مورد آنالیز قرار گرفت.
یافته ها. 22 نفر (5/54%) از پرستاران و پزشکان با این نظر که مرگ ومیر در دستگاه ونتیلاتور دارای اخطار گفتاری بیشتر است «مخالف» یا «کاملا مخالف» بودند. مدت زمان پاسخ به اخطار زنگی از مدت زمان پاسخ به اخطار گفتاری طولانی تر ارزیابی شد.
نتیجه گیری. به نظر پرسنل بخش مراقبت ویژه، ونتیلاتور دارای اخطار گفتاری موجب آگاهی سریع از مشکل بیمار می شود. از سوی دیگر، وقتی پرسنل از اختلال به وجودآمده زودتر مطلع شوند و نوع مشکل را نیز بدانند سریع تر به حل مشکل بیمار می پردازند.