بازسازی معنائی جهت گیری جنسیتی پسران نسبت به دختران (ارائه یک نظریه زمینه ای)

این پژوهش درصدداست از رویکرد تفسیرگرائی اجتماعی به بررسی بخشی از کنش های اوقات فراغت یعنی جهت گیری جنسیتی پسران نسبت به دختران، به عنوان بستری برای شکل گیری هویت دانش آموزان دبیرستانی شهر شیراز بپردازد. روش شناسی پژوهش، کیفی است و از روش قوم نگاری برای انجام عملیات تحقیق استفاده شده است. داده های کیفی در این مطالعه با استفاده از روش های مشاهده مشارکتی و تکنیک مصاحبه عمیق گردآوری شدند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات و ارائه نظریه نهایی از روش نظریه زمینه ای استفاده شده است. بر اساس روش نمونه گیری کیفی- هدفمند و نیز معیار اشباع نظری بیست نفر از دانش آموزان پسر سال سوم دبیرستان از مدارس مختلف شهر شیراز در این مطالعه شرکت کردند و جهت گیری جنسیتی آنها نسبت به دختران مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت؛ یافته های بدست آمده با استفاده از روش «نظریه زمینه ای» شامل پنج مقوله عمده به شرح زیر می باشند بازاندیشی، درگیری فضای ذهنی، فشار هنجاری گروه دوستی، ارتباط ابزارمند و روابط ناپایدار. «مقوله هسته» این بررسی «جهت گیری جنسیتی بازاندیشانه» است که سایر مقولات عمده را دربرمی گیرد. نظریه زمینه ای حاصله، در قالب یک مدل پارادایمی شامل سه بعد شرایط، تعاملات و پیامدها ارائه شده است.