بررسی منومرهای آزاد شده از دو نوع ماده دنتین باندینگ سخت شده با دستگاه های QTH و LED

پلی مریزاسیون مواد ترمیمی با بیس رزینی تحت شرایط کلینیکی کامل نیست و باعث آزاد شدن منومرهای واکنش نکرده، می شود، این امر از نظر یکپارچگی ماده و سازگاری حیاتی بسیار مهم می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر نوع دنتین باندینگ، نوع دستگاه کیور کننده و فاصله نوک دستگاه تا ماده بر میزان آزاد شدن منومر می باشد.
در این مطالعه تجربی بر روی سطوح صاف و سالم چهل دندان خارج شده، حفراتی با طول و عرض یکسان و عمقهای متفاوت تراش داده شد. از باندینگ های Scotch Bond Multi Purpose و Clearfil SE Bond طبق دستور کارخانه در حفرات زده شد و به وسیله دستگاه QTH و LED کیور شدند. دندانها درون لوله آزمایش حاوی دو سی سی متانول به مدت 24 ساعت درون انکوباتور 37 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. سپس محلولهای حاوی منومرهای آزاد شده به وسیله دستگاه کروماتوگرافی گاز (GC) برای بررسی میزان منومرهای TEG DMA، Bis-GMA، HEMA، UDMA و Bis-EMA مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری نتایج به وسیله Independent T، 3-way ANOVA انجام شد.
نوع باندینگ در میزان رهاسازی منومر تاثیر معنی دار داشت و ماده Scotch Bond منومر بیشتری نسبت به Clearfil SE آزاد کرد (001/0= p). نوع دستگاه لایت کیور در میزان آزادسازی تاثیر قابل ملاحظه ای نداشت ولی حفراتی که با عمق چهار میلی متر تراش داده شده بودند نسبت به حفرات دو میلی متری در ماده اسکاچ باند، منومر بیشتری آزاد کرد (018/0 = p). از بین پنج منومر تزریق شده به دستگاه، تنها منومر HEMA شناسایی و تعیین مقدار شد.
مطالعه ماده باندینگ Scotch Bond (نسل 5- توتال اچ) منومر بیشتری نسبت به باندینگ Clearfil SE (سلف اچ نسل 6) آزاد کرد. فاصله بیشتر ماده اسکاچ باند با نوک دستگاه پخت کننده باعث آزادسازی بیشتر منومر شد.