اثر تیمار فراصوت بر برخی ویژگی های فیلم های متیل سلولزی و استفاده از فیلم های اصلاح شده در بسته بندی نان باگت

فیلم های خوراکی به عنوان لایه های نازکی از مواد غذایی تعریف می شوند. آنها می توانند به شکل لفاف، کیسه و کپسول در بسیاری از فرایند ها مورد استفاده قرار گیرند. پوشش ها شکل وی‍ژه ای از فیلم ها هستند که روی سطح مواد غذایی کشیده می شوند. فیلم ها به طور معمول از پلیمرهای زیستی مانند پروتئین ها، پلی ساکاریدها و لیپیدها تهیه می شوند. ویژگی های مکانیکی و نفوذپذیری فیلم های خوراکی نسبت به بخارآب، ضعیف است که با انجام اصلاحات فیزیکی شیمیایی مانند تیمار فراصوت (اولتراسوند) بهبود می یابد. همچنین، فیلم های خوراکی به خاطر ماهیت زیست تخریب پذیر بودنشان (البته با تقویت و اصلاح برخی خصوصیات فیزیکی شیمیایی آنها) می توانند جایگزین بسته بندی های سنتزی برای مواد غذایی مختلف نظیر نان باشند.
در این مطالعه، فیلم های خوراکی متیل سلولزی تهیه شدند. تاثیر تیمار فراصوت (5، 15، 30 و 45 دقیقه) بر نفوذپذیری نسبت به بخارآب، مقاومت به کشش و میزان کشش در نقطه شکست، مورد مطالعه قرار گرفت. علاوه بر این، اثر رطوبت های نسبی (52، 57 و 75 درصد) بر قابلیت نفوذپذیری نسبت به بخارآب بررسی شد. همچنین، توانایی لفاف های متیل سلولزی در به تاخیر انداختن بیاتی نان های باگت نیز مورد بررسی قرار گرفت.
فیلم های 15 میکرونی، محتوی 45 درصد گلیسرول و تیمار شده با امواج فراصوت به مدت 5 دقیقه (بهترین شرایط) انتخاب شدند و اثر آنها بر بیاتی نان باگت بررسی شد. تیمار فراصوت سبب تغییر معنی داری بر میزان نفوذپذیری نسبت به بخارآب و ویژگی های مکانیکی فیلم های متیل سلولزی شد. علاوه بر این، مقادیر مختلف رطوبت نسبی، میزان نفوذپذیری نسبت به بخار آب، فیلم ها را تحت تاثیر قرار داد. استفاده از فیلم های متیل سلولزی فقط در روز اول، بیاتی نان های باگت را به تاخیر انداخت.
تیمار فراصوت توانست تا حد زیادی ویژگی های فیزیکی و مکانیکی فیلم های متیل سلولزی را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین، آزمون های مکانیکی و حسی نان های باگت نشان داد که لفاف به کار گرفته شده، بیاتی نان های باگت را فقط یک روز به تاخیر انداخت. بنابراین، استفاده از فیلم های خوراکی متیل سلولزی برای بسته بندی مواد غذایی نیازمند اصلاحات فیزیکی شیمیایی بیشتری است.