تاثیر آبیاری یک درمیان جوی ها بر عملکرد دانه و کارایی مصرف آب در ژنوتیپ های لوبیا

به منظور بررسی تاثیر آبیاری یک درمیان جوی ها بر عملکرد دانه و کارایی مصرف آب در ژنوتیپ های لوبیا قرمز، آزمایشی طی دو سال زراعی 1384 و 1385 در مزرعه تحقیقاتی بخش تحقیقات سیب زمینی، پیاز و حبوبات آبی مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج اجرا شد. سه روش آبیاری شامل: آبیاری تمام جوی ها، آبیاری یک درمیان ثابت جوی ها و آبیاری یک درمیان تناوبی جوی ها به عنوان عامل اصلی و دو رقم لوبیای قرمز اختر و درخشان به همراه لاین امیدبخش D81083 به عنوان عامل فرعی در طرح یک بار خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس مرکب دوساله نشان داد که اثر سال بر صفات اندازه گیری شده معنی دار نبود. طی دو سال اجرای این تحقیق مشخص شد که بین دو روش آبیاری یک درمیان ثابت و تناوبی جوی ها از نظر صفات اندازه گیری شده تفاوت معنی داری وجود نداشت. در آبیاری یک درمیان جوی ها در مقایسه با آبیاری تمام جوی ها، عملکرد دانه در لاین D81083 معادل 1/10%، در رقم درخشان 9/30% و در رقم اختر 5/32% کاهش یافت. در این روش آبیاری، کارایی مصرف آب در ارقام اختر، درخشان و لاین D81083 به ترتیب 2/9%، 9/11% و 9/52% نسبت به آبیاری تمام جوی ها افزایش یافت. نتایج این بررسی نشان داد که در صورت کمبود آب می توان از آبیاری یک درمیان جوی ها به منظور افزایش کارایی مصرف آب در لوبیا استفاده کرد. البته این روش آبیاری در خاک های با بافت سبک توصیه نمی شود. از بین سه ژنوتیپ مورد مطالعه، لاینD81083 نسبت به ارقام اختر و درخشان در این شرایط، کارایی مصرف آب بالاتری داشت.