بررسی اثر تاریخ های مختلف کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد چهار رقم سویا در منطقه میانه

این آزمایش در سال 1382 جهت تعیین بهترین تاریخ کاشت و رقم مناسب بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد. تاریخ های کاشت در سه سطح شامل 5 اردیبهشت،20 اردیبهشت و 5 خرداد به عنوان فاکتور اول و ارقام سویا در چهار سطح شامل کلارک، ویلیامز، زان، هارکور، به عنوان فاکتور دوم را تشکیل می دادند. صفات مورد اندازه گیری شامل، عملکرد، وزن هزاردانه، ارتفاع بوته، تعداد دانه در غلاف، تعداد غلاف در بوته، شاخص برداشت و اندازه گیری میزان روغن و پروتئین می باشد. تجزیه آماری صفات اندازه گیری شده نشان داد که تاریخ کاشت اثر معنی داری بر ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، عملکرد دانه، بیوماس کل، شاخص برداشت و درصد روغن دانه در سطح 5% آزمون دانکن داشت. با تاخیر در کاشت اغلب صفات اندازه گیری کاهش یافتند. اما وزن هزار دانه، تعداد دانه در غلاف و درصد پروتئین دانه تحت تاثیر تاریخ کاشت قرار نگرفتند. کلیه صفات اندازه گیری شده غیر از درصد پروتئین دانه در رقم زان در هر سه تاریخ کاشت بیش از سایر ارقام به دست آمد. کمترین تعداد غلاف در بوته و همچنین کمترین شاخص برداشت در هر سه تاریخ کاشت مربوط به رقم ویلیامز بود. همه صفات مورد آزمون به غیر از تعداد دانه در غلاف تحت تاثیر رقم قرار گرفته و معنی دار بودند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار تاریخ کاشت 5 اردیبهشت در رقم زان یعنی 3649 کیلوگرم در هکتار می باشد و کمترین میزان عملکرد دانه مربوط به تیمار تاریخ کاشت 5 خرداد رقم هارکور، 1742 کیلوگرم در هکتار بود. در این آزمایش ضریب همبستگی بین صفت عملکرد دانه و صفات بیوماس کل، شاخص برداشت، درصد روغن وزن هزار دانه و تعداد غلاف در بوته در سطح یک درصد همبستگی مثبت و با درصد پروتئین همبستگی منفی مشاهده شد.