نشانگان اختلال استرس پس از سانحه و همبودی آن با اختلال های دیگر در نوجوانان زلزله زده 11 تا 16 ساله شهر بم

هدف این پژوهش بررسی نشانگان اختلال استرس پس از سانحه و همبودی افسردگی، اضطراب، خشم و تجزیه با اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) بر اساس تفاوت جنسیتی در دو گروه نوجوانان دختر و پسر زلزله زده شهر بم و مقایسه آن با نوجوانان بهنجار شهر تهران بود.
1000 دانش آموز 11 تا 16 ساله شهر بم (300 پسر و 700 دختر) با نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای در دو مقطع تحصیلی به عنوان گروه آزمایش، و 3042 دانش آموز 11 تا 16 ساله شهر تهران به عنوان گروه ملاک مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با دو ابزار سیاهه مقیاس رویداد آسیب زا برای کودکان (فرم A) و مقیاس نشانگان استرس پس از سانحه (فرم مصاحبه) گردآوری و به روش های همبستگی، tمستقل، مجذور کای دو متغیره (2χ) و کروسکال والیس تحلیل شدند.
نوجوانانی که رویداد آسیب زا را تجربه کرده بودند، بیش از نوجوانان بهنجار، نشانگان افسردگی، اضطراب، استرس پس آسیبی، خشم و تجزیه را گزارش کردند (01/0p≤). در گروه مبتلایان به PTSD، دختران همه نشانه های PTSD را به استثنای نشانه های خشم، بیش از پسران گزارش کردند، اما فراوانی نشانه های PTSD در حد بیمارگونه (65T≥) در پسران بیش از دختران بود، هرچند این تفاوت معنی دار نبود. فراوانی PTSD در گروه آزمایش 20% بود.
همبودی بالایی بین نشانگان اختلال استرس پس آسیبی با سایر نشانگان وجود دارد که می تواند منجر به گزارش بالای فراوانی اختلال استرس پس از سانحه شود.گر چه آسیب پذیری روانی در پسران بیش از دختران بود، ولی به نظر می رسد انتظارات نقش جنسیتی در ابراز هیجانات عاطفی و نحوه بیان نشانگان روانی در این مساله نقش داشته باشد.