بررسی تاثیر درمان با فلوراید موضعی قبل و بعد از ترمیم با کامپوزیت رزین و گلاس یونومر بر ریزنشت لبه ای

فلوراید به عنوان عامل پیشگیری از پوسیدگی کاربرد فراوانی دارد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ژل فلوراید (APF) قبل و بعد از قراردادن ترمیم بر ریزنشت ترمیمهای همرنگ دندان می باشد.

در این مطالعه آزمایشگاهی 84 حفره Cl V برروی سطوح با کال و لینگوال 42دندان مولر سوم تازه خارج شده نیم میلی متر زیر CEJ تراشیده شد. نمونه ها به طور تصادفی به سه گروه 14تایی تقسیم شدند.
گروه 1: کاربرد APF قبل از تهیه حفره، گروه 2: کاربرد APF بعد از اتمام ترمیم، گروه 3: عدم کاربرد APF (کنترل).
حفرات باکالی با سیستم ادهزیو OptiBond Solo و کامپوزیت رزین XRV Herculite و حفرات لینگوالی با گلاس یونومر Fuji II LC ترمیم شدند. بعد از اتمام کار و پالیش، نمونه ها ترموسایکل شده و در محلول فوشین بازی نیم درصد مغروق گشتند. سپس نمونه ها برش خورده و ریزنشت در بزرگنمایی چهل رتبه بندی شد. دو نمونه از هر گروه جهت مشاهده با میکروسکوپ الکترونی آماده سازی شدند. داده ها توسط آزمونهای Kruskal Wallis و Wilcoxon آنالیز آماری گردید.

تفاوت معناداری در ریزنشت مارجین مینایی ترمیمهای کامپوزیت (68/14) و گلاس یونومر (00/16) وجود داشت، (02/0= P) اما در مارجین های عاجی ریزنشت یکسان بود. (921/0= P) در گروه کنترل ترمیمهای گلاس یونومر مارجین های عاجی (50/2) ریزنشت به طور معنادار بیشتری در مقایسه با مارجین مینایی (00/0) داشتند. (04/0= P) در گروه های آزمایشی فلورایدتراپی قبل یا بعد ترمیم، ریز نشت مشابهی در لبه های مینایی و عاجی دیده شد.

کاربرد APF قبل و بعد از قراردهی ترمیم بر ریز نشت لبه ای ترمیم کامپوزیت رزین بی تاثیر است. ریزنشت مارجین های مینایی ترمیمهای گلاس یونومر با فلورایدتراپی افزایش یافت.