زیبایی شناسی عرفانی هنر در چهره مرد هنرمند در جوانی اثر جیمز جویس

رمان چهره مرد هنرمند در جوانی، مراحل رشد روحی هنرمند جوان را به تصویر می کشد. جویس در این تصویر نگاری از پیشینه های عرفانی، به ویژه زیبایی شناسی عرفانی آکویناس، و نیز از مشرب عارفان بزرگی چون برونو و اگوستین قدیس بهره گرفت، و به زیبایی شناسی عرفانی هنررسید. با این پیش زمینه، وی در این رمان، چهره هنرمندی را می نگارد که بینش زیبایی شناسی هنری او عرفانی است؛ با این بینش به شهود می رسد و هنرمندی عارف می شود. مقاله حاضر به بررسی این رمان از دیدگاه زیبایی شناسی عرفانی می پردازد و روند رشد روح هنرمند را تا رسیدن به کمال الهی، که از نظر جویس بالاترین مرتبه رشد روحی و لازمه هنرمند شدن است، باز کاوی می کند. وی این مراحل را در فرایند رشد روحی هنر مند جوان، استیون ددالوس شخصیت اصلی داستان، تا رسیدن به مراتب شهود عرفانی و آفرینندگی هنری نشان می دهد. در پایان، مقاله به این نتیجه می رسد که نگاه زیبایی شناسی این هنرمند با گذار از سه ویژگی «تمامیت»، «هماهنگی»، و «درخشندگی» کامل می شود و روح او را در اوج کمال، شهود و تجلی زیبایی به پرواز در می آورد و او هنرمندی عارف می شود.