فرشته پرستی عرب های جاهلی

مردم عصر جاهلی به انواع شرک مبتلا بودند و موجودات گوناگونی را به جای خداوند می پرستیدند. از جمله، فرشتگان الهی نزد آنان قداست فراوانی داشتند، تا جایی که آنها را پس از خداوند برترین موجودات می دانستند و به مثابه فرزندان خداوند می پرستیدند. این نوشتار با رویکرد نقلی تحلیلی و بر پایه آیات قرآن کریم، درصدد بررسی جایگاه فرشته نزد عرب های جاهلی و بررسی عوامل و انگیزه های فرشته پرستی و تبیین نوع شرک آنان در پرستش فرشتگان است. آن گونه که از منابع موجود در این زمینه به دست می آید، فرشته پرستی، از نظر اهمیت، در راس تمام گونه های شرک عرب های جاهلی قرار داشته است، و فرشتگان از شریف ترین معبودهای آنان به شمار می رفته اند، تا جایی که آنها را در امور مهم خلق و تدبیر عالم نیز مؤثر می دانستند؛ اعتقاد مشرکانه ای که قرآن کریم، بر بطلان و بی پایه بودن آن تاکید کرده است.