بررسی میزان و علل مشارکت اجتماعی جوانان شهر اهواز

این مقاله حاصل پژوهشی است که در سال 1384 با تعداد 810 نفر نمونه ی آماری در طیف سنی 29- 18 ساله ها در شهر اهواز به اجرا در آمده است. هدف اصلی این پژوهش بررسی میزان و علل مشارکت اجتماعی جوانان شهر است. به منظور دستیابی به اهداف این پژوهش پرسشنامه ای (با پایایی آلفای کرونباخ 74/.) جهت آزمون فرضیات کاری تدوین شده و داده های مورد نیاز گردآوری گردید. برای تحلیل آماری داده های این پژوهش از آزمون f، t و نیز ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. اهم نتایج بدست آمده در این پژوهش عبارتند از: بین سن، وضعیت تاهل، رفتار نظم گرا و تمایل به کار گروهی پاسخگویان و میزان مشارکت اجتماعی آنان رابطه ی معناداری مشاهده نگردید، اما بین جنس (مردان بیش از زنان) سابقه ی مشارکت، نوع شغل، احساس وابستگی به نظام اجتماعی سیاسی، احساس بی عدالتی، وجود امکانات ساختاری و نهادی جامعه و نیز قوانین حمایت کننده ی مشارکت، رابطه ی معنادار آماری به دست آمده است؛ و بالاخره بین میزان تحصیلات جوانان، احساس ارزشمندی بین آنها، احساس مسئولیت اجتماعی و نیز طبقه ی اجتماعی جوانان و میزان مشارکت اجتماعی آنها رابطه ی معناداری وجود دارد. بدین ترتیب نتایج نشان می دهد که اولا میزان مشارکت اجتماعی جوانان در سطح نازلی قرار دارد ولی از سوی دیگر زمینه های تقویت مشارکت (اگر برنامه ریزی سنجیده ای داشته باشیم) در جامعه مهیا است.