تاثیر متغیرهای فردی و اقتصادی زنان روستایی بر مشارکت آنان در تعاونی تولید (مطالعه موردی: تعاونی توپ سازی شهرستان پاوه و اورامانات)

اکثر نظریه پردازان توسعه معتقدند که منابع انسانی هر جامعه ای عامل تعیین کننده خصوصیت و روند توسعه اجتماعی و اقتصادی آن جامعه است و زنان به عنوان نیمی از جمعیت انسانی نه تنها موضوع و هدف هر نوع برنامه توسعه ای هستند، بلکه عامل پیشبرد اهداف توسعه اقتصادی و اجتماعی جامعه نیز به شمار می آیند. در این زمینه مشارکت زنان روستایی در امور زندگی شان، به ویژه در فعالیت های جمعی مانند تعاونی های تولیدی با هدف ارتقای توانمندی های آنان، رهیافت بسیار مناسبی برای کاهش فقر به شمار می آید. در این خصوص، مطالعه حاضر به بررسی تاثیر متغیرهای فردی و اقتصادی بر مشارکت زنان روستایی در تعاونی تولید توپ های ورزشی (شرکت تعاونی توپ دوزی پاوه) پرداخته است. به منظور تشخیص معنی دار بودن روابط بین متغیرها از آزمون های همبستگی و همچنین برای علت یابی متغیرهای فردی و اقتصادی زنان در چگونگی مشارکت آنان در تعاونی تولیدی از مدل تحلیل مسیر بهره گرفته شده است. نوع تحقیق کاربردی، و به صورت توصیفی و همبستگی- علی است. اطلاعات مورد نیاز از استان کرمانشاه (شهرستان پاوه و اورامانات) به وسیله پرسشنامه به دست آمد و با استفاده از روش کوکران، 96 نفر از زنان عضو تعاونی به روش احتمالی و نوع سیستماتیک انتخاب شدند. ضریب آلفای کرونباخ (88/0=α) در قسمت اصلی پرسشنامه (میزان مشارکت)، نشان داد که وسیله تحقیق قابلیت زیادی برای جمع آوری اطلاعات دارد. یافته های تحقیق حاکی از آن اند که بین مشارکت زنان و مؤلفه های فردی-اقتصادی رابطه مثبت و معنی داری برقرار است. متغیرهای وارد شده در مدل تحلیل، در مجموع 61 درصد از تغییرات مشارکت زنان را تبیین کردند. نتایج تحلیل مسیر بدین ترتیب است که از بین سیزده مؤلفه فردی-اقتصادی، سه متغیر میزان سابقه عضویت، بهبود وضعیت اقتصادی خانواده و سابقه مدیریت، به ترتیب بیشترین تاثیرات علی را بر مشارکت زنان روستایی داشته اند. در پایان راهبردهای متناسب با نتایج مطالعه، به منظور بهبود وضعیت مشارکت زنان روستایی ارائه گردید.