فرایند شکل گیری ابتکارات کارآفرینانه ی اجتماعی: الگویی برگرفته از نظریه ی برخاسته از داده ها

کارآفرینی اجتماعی به معنی فعالیت های خلق ارزش اجتماعی نوآورانه است. محققان تایید کرده اند که این پدیده، منجر به توسعه ی پایدار اجتماعی و اقتصادی می شود. ماهیت زمینه ای کارآفرینی اجتماعی، ایجاب می کند که برای توسعه ی آن در هر زمینه ی خاص، ابتدا فرایندها و سازوکارهای خاص آن، شناخته شوند. بنابراین این پژوهش به دنبال پاسخ گویی به این سئوال است که: «ابتکارات کارآفرینانه ی اجتماعی جدید در یک کشور در حال توسعه مانند ایران چگونه شکل می گیرند؟» برای این منظور از روش تحقیق کیفی، به شیوه ی نظریه برخاسته از داده ها استفاده شده است. مصاحبه های عمقی با 9 کارآفرین اجتماعی که فرایند مورد مطالعه را تجربه کرده اند، انجام شدند. تحلیل ساختار ارزش ها و تعاملات کارآفرینان اجتماعی با دیگران، از دوران کودکی تا لحظه ی ایجاد ابتکار اجتماعی شان، منجر به شکل گیری نظریه ی میانی شد. الگوی به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد، مقوله ی اصلی که منجر به ایجاد ابتکارات کارآفرینانه ی اجتماعی می شود گرایش فرد به فعالیت های مسئولانه ی اجتماعی است که ایجاد ابتکار اجتماعی را مطلوب می کند. چنان چه چنین فردی تحت تاثیر شرایط واسطه ای و محیطی ویژه، ایجاد ابتکار اجتماعی را امکان پذیر بیابد، راهبردهای ویژه ای را در پیش می گیرد که در نتیجه ی آن ها، ابتکار کارآفرینانه ی اجتماعی جدید، شکل می گیرد.