مروری برمکانیسم های مولکولی وابسته به گیرنده Her-2 در مقاومت به تاموکسیفن در سرطان پستان

بروز مقاومت به تاموکسیفن در سلول های سرطان پستان، برآیند عوامل محیطی، عوامل مربوط به میزبان و نیز مکانیسم های مولکولی درون سلولی دخیل در رشد و تکثیر سلول است. مکانیسم های مولکولی دخیل در بروز مقاومت به تاموکسیفن، متنوع می باشند. در این مقاله به نقش تغییر فعالیت گیرنده HER2 و در نتیجه تغییر فعالیت اجزای آبشار پیام رسانی وابسته به آن و در نهایت ژن های متاثر از اجزای آبشار HER2در بروز مقاومت به تاموکسیفن اشاره می شود.
حدود 50 مقاله پژوهشی که حاصل پژوهش های انجام شده بر روی رده سلول های سرطانی پستان، حیوانات آزمایشگاهی و بیماران مبتلا به سرطان پستان تحت درمان با تاموکسیفن که در سال های 1994 تا 2015 در زمینه نقش HER2 و اجزای آبشار پیام رسانی آن در بروز مقاومت به تاموکسیفن منتشر شده اند، مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
در غالب مطالعات افزایش فعالیت HER2، AKT، mTOR، SRC و خانواده پروتئینی Hh و نیز کاهش بیان مولکول PTEN در سرطان های مقاوم به تاموکسیفن نسبت به موارد حساس دیده شده است. در مقابل، نتایج مطالعات در رابطه با تغییرات بیان در ژن PI3KCA تفاوت معنی داری را میان سلول های سرطانی حساس و مقاوم به تاموکسیفن نشان نمی داد.
فعال شدن HER2 و آبشار پیام رسانی آن در سلول های سرطانی پستان، منجر به ادامه رشد سلول ها در حضور تاموکسیفن می شود.