نقد دگرخوانی های خلاقانه اساطیر در شعر احمد شاملو بر اساس نظریه بدخوانی خلاق هارولد بلوم

«بدخوانی خلاق»، اصطلاحی در نظریه ادبی است که هارولد بلوم آن را در موضوع ساز و کارهای تاثیر شاعرانه مطرح می کند. شاعران برای رهایی از دلهره آزاردهنده تاثیرپذیری از شعر گذشتگان و برای گشودن فضای باز هنرورزی های شاعرانه خود به تحقیر آگاهانه متقدمین می پردازند و با بدخوانی خلاقانه، می کوشند خویشتن را بر شاعران پیش گام خود برتر بدانند. بر اساس نظریه بدخوانی خلاق، ساختار شکنی های شاملو در حیطه های زبان، بیان و اندیشه اسطوره ها، نشان گر مبارزه لجوجانه او با گفتمان های اسطوره گرای روزگارش بوده به منظور رسیدن به هویت مستقل از دیگران. دگرخوانی های او از اسطوره به دلایل روان شناختی، زیبایی شناختی و اجتماعی- تاریخی و با شیوه های اسطوره آفرینی و اسطوره شکنی صورت گرفته است. در این پژوهش، ابتدا به تحلیل نظریه بدخوانی خلاق هارولد بلوم پرداخته ایم و در ادامه پژوهش به واکاوی دگرخوانی های خلاقانه شاملو از اسطوره بر اساس نظریه بدخوانی خلاق بلوم پرداخته ایم.