بررسی رابطه هوش هیجانی و رضایت شغلی کارکنان با استفاده از مدل معادلات ساختاری در یکی از صنایع نفت تهران

هوش هیجانی به عنوان توانایی شناخت و کنترل عواطف و هیجان های خود و رضایت شغلی به عنوان احساسات و نگرش های مثبت نسبت به شغل خود، از جمله شاخص های مهم و تاثیرگذار در محیط کار می باشند. از اینرو، این پژوهش با هدف بررسی اثر میزان هوش هیجانی کارکنان بر میزان رضایت شغلی ایشان، در یکی از پالایشگاه های نفت تهران صورت پذیرفت.
این پژوهش کاربردی و از دسته مطالعات تحلیلی- مقطعی می باشد. جامعه این پژوهش شامل 300 نفر از کارکنان صنعت مورد نظر بود که به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب گردیدند. در این پژوهش از پرسشنامه 90 سوالی هوش هیجانی Bar-On و پرسشنامه 70 سوالی رضایت شغلی JDI و نیز از نرم افزارهای LISREL8.72 به منظور برآورد اثر علی بین متغیرهای پژوهش و SPSS18 برای محاسبه شاخص های توصیفی و مقایسه میانگین متغیرهای پژوهش استفاده شد.
مطابق نتایج بین هوش هیجانی کارکنان و رضایت شغلی آنان یک ارتباط مستقیم و معنادار وجود دارد، بعبارتی میزان هوش هیجانی بالاتر، با افزایش میزان رضایت شغلی افراد همراه است. زیرمقیاس های مسئولیت پذیری و خودابرازی در آزمون هوش هیجانی و زیرمقیاس های مسئول مستقیم و حقوق و مزایا در آزمون رضایت شغلی، به ترتیب در هر آزمون دارای بیش ترین و کم ترین امتیاز بودند. هم چنین بر اساس نتایج، میزان رضایت شغلی کارکنان به موازات افزایش سطح تحصیلات آنان افزایش یافته و بیش ترین مقدار این متغیر در گروه سنی 30 تا 45 سال بدست آمد.
هوش هیجانی به عنوان یک متغیر روانشناختی، میزان رضایت شغلی کارکنان را تحت تاثیر قرار داده و با توجه به ارتباط مستقیم این دو متغیر با یکدیگر، با آموزش و افزایش میزان هوش هیجانی کارکنان، می توان میزان رضایت شغلی ایشان و بالطبع میزان راندمان و بهره وری را در محیط کار افزایش داد.