ویژگی های روان‎سنجی مقیاس رضایت از زندگی در بیماران روان‎پزشکی

پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان‎سنجی و ساختار عاملی مقیاس رضایت از زندگی در یک نمونه از بیماران سرپایی روان‎پزشکی در مرکز روان‎پزشکی شفا رشت در سال 1393-1392 انجام شد.
131 بیمار مبتلا به اختلال روان‎پزشکی (57 زن و 74 مرد)، با روش نمونه‎گیری دردسترس انتخاب شدند و مقیاس رضایت از زندگی را به همراه پرسش‎نامه های اضطراب بک، افسردگی بک، مقیاس 21 گوی های افسردگی، اضطراب و استرس، مقیاس ناامیدی بک، مقیاس عزت نفس کوپر اسمیت و مقیاس دلیلی برای زندگی تکمیل کردند.
یافته ها: تحلیل داده ها نشان می‎دهد که ساختار عاملی مقیاس رضایت از زندگی تک بعدی است و براساس نتایج یافته های تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تاییدی، مدل ساختار عاملی با یک بعد دارای بهترین برازندگی خواهد بود. همسانی درونی مقیاس برابر با 75/0 و پایایی بازآزمایی برابر با 64/0 است. تفاوت معناداری بین رضایت از زندگی مردان و زنان مشاهده نشد.
نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می‎دهند که مقیاس رضایت از زندگی، یک ابزار قابل اعتماد و معتبر برای اندازه‎گیری رضایت از زندگی در میان بیماران سرپایی و بیماران روان‎پزشکی بعد از ترخیص است.