کارناپ و نقش وی در فلسفه تحلیلی

فلسفه تحلیلی را، که از اواخر قرن نوزدهم شکل گرفت و تا اواسط قرن بیستم به اوج خود رسید، می توان مبتنی بر سه رویکرد کلیدی دانست: تجربه گرایی با تمرکز بر «اصل تحقیق پذیری»، توجه به منطق به مثابه یک ابزار، و تحلیل زبانی. کارناپ یکی از مهم ترین متفکرانی است که با تمرکز بر این سه رویکرد، نقش تعیین کننده ای در پیشرفت و کارآمدی فلسفه تحلیلی داشته است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر متفکران بزرگی همچون فرگه، راسل و ویتگنشتاین بر «تفکر تحلیلی» کارناپ و سپس بیان تاثیر رویکرد وی بر کارآمدی فلسفه تحلیلی در سه محور اصلی آن است. در نهایت، تلاش شده است با بیان تفصیلی و نوآوری های وی در این سه محور، خوانش جدی تری از فلسفه تحلیلی ارائه شود.