ضرورت اتحاد و اخوت اسلامی از منظر قرآن و حدیث

بدون تردید وحدت و همدلی از اصولی ترین آموزه های مترقی و بلند قرآن مجید است.قرآن کریم در بیش از پنجاه آیه به مساله ی وحدت و عواملی که فراهم آوردنده ی اختلاف است، پرداخته و راه های رسیدن به وحدت را نشان داده است و مسلمانان بلکه همه مردم را به گردآمدن بر محور حقیقت و ترک جدال و تفرقه دعوت می کند، و به همین نسبت آیاتی است که از تفرقه و اختلاف، نهی و آن را مطرود می شمارد.
زمانی که خداوند اصولی ترین دعوت پیامبران الهی را مطرح می سازد موضوع پرهیز از «تفرق» را پیامی هم سنگ با اصل برقراری دین می شمارد؛ به این آیه توجه کنیم: «شرع لکم من الدین ما وصی به نوحا والذی اوحینا إلیک وما وصینا به إبراهیم وموسی وعیسی ان اقیموا الدین ولا تتفرقوا فیه» ؛ «برای شما از دین همانی را مقرر کرد که نوح را بدان سفارش کرده بود و نیز آنچه که به تو وحی کردیم و آنچه ابراهیم و موسی و عیسی را بدان سفارش کردیم که دین را بپا دارید و در آن پراکندگی و اختلاف نکنید».پیامبر خدا صل الله علیه آله و سلم برای پدید آمدن این وحدت و اوج گیری آن دو بال را مطرح کردند. «انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی» قرآن و عترت دو لنگر کشتی عظیم وحدت اند که نجات بخش امت اسلام است.
مقاله حاضر به بحث در مورد ضرورت وحدت و راه های دستیابی به آن و بررسی اهداف وحدت بخشی و عوامل وحدت بخش وهمچنین ارائه راهکارهای اتحاد و اخوت دینی در قرآن کریم و روایات نبویی می پردازد.ابتدا اهمیت و ضرورت اتحاد و همبستگی امت اسلامی از منظر قرآن و احادیث را مورد اشاره و تبیین قرار می دهد. و سپس با اشاره به این واقعیت که دعوت به انسجام و اتحاد یک دعوت الهی و قرآنی و یک تکلیف دینی برای عموم مسلمانان است و نقش آن در اعتلا و حفظ و تقویت دین اسلام اشاره و همچنین جایگاه آن را در سیره قولی و فعلی پیامبر اسلام(ص) ، طرح و تبیین می نماید.