بررسی شکل رت ریج ها و ارتباط آن با التهاب در ضایعات مخاطی حفره ی دهان

رت ریج ها، گسترش های اپی تلیالی هستند که به بافت همبند زیرین در پوست و غشاهای مخاطی توسعه پیدا می کنند. امروزه با توجه به مهندسی تولید بافت، نحوه ی تشکیل و تنوع شکل آنها در بافت ها و ضایعات مختلف جلدی مورد توجه قرار گرفته است. لذا مطالعه ی حاضر جهت بررسی شکل رت ریج ها در ضایعات دهانی به منظور عاملی در جهت کمک به تشخیص ضایعات و بررسی ارتباط شکل رت ریج با التهاب به منظور درک بهتر از نحوه ی تشکیل رت ریج ها انجام شد.
این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی از نوع گذشته نگر بود و شکل رت ریج ها با میکروسکوپ نوری با درشت نمایی 100 × به دو صورت صاف یا هایپرپلاستیک بر روی 154 عدد لام در سه گروه ضایعات اپی تلیالی، مزانشیمی و پوستی- مخاطی بررسی شد. التهاب در ناحیه ی تماس بین اپی تلیوم و بافت همبند در پنج فیلد متوالی با بزرگ نمایی 400 بررسی گردید. داده ها با استفاده از آزمون آماری 2χ، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند (α = 0/05).
در 87، 80 و 58 درصد از ضایعات، به ترتیب رت ریج هایپرپلاستیک دیده شد. شکل رت ریج، بین ضایعات پوستی- مخاطی با دو گروه دیگر اختلاف معنی داری داشت (p value < 0/001)، در حالی که بین دو گروه مزانشیمی و اپی تلیالی شکل رت ریج یکسان بود (p value > 0/05). در ضایعات واکنشی مزانشیمی، رت ریج هایپرپلاستیک بیشتر از سایر ضایعات مزانشیمی دیده شد، گرچه بین التهاب در شدت های مختلف، با هاپیرپلاستیک یا صاف بودن شکل رت ریج ارتباط آماری معنی داری دیده نشد (p value < 0/05).
مطالعه ی حاضر نشان داد، رت ریج های ضایعات دهانی بیشتر به صورت هایپرپلاستیک دیده می شود، که با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه، التهاب، دلیل هایپرپلاستیک بودن رت ریج ها نمی تواند باشد. انجام مطالعات بیشتر در این زمینه توصیه می شود.