پیش بینی باورهای انگیزشی دانشجویان استعداد درخشان و ممتاز دانشگاه علوم پزشکی بر مبنای خودراهبری

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی باورهای انگیزشی دانشجویان استعداد درخشان و ممتاز بر مبنای خودراهبری آنان در دانشگاه علوم پزشکی بود. جامعه آماری شامل کلیه ی دانشجویان استعداد درخشان و ممتاز مشغول به تحصیل در دانشگاه های دولتی دانشگاه علوم پزشکی سراسر کشور در سال تحصیلی 90-91 بود. آزمودنی های پژوهش را 222 (139 دختر، 83 پسر) دانشجوی سال اول تا هفتم استعداد درخشان و ممتاز دانشگاه علوم پزشکی شیراز تشکیل دادند که به روش هدفمند انتخاب شدند. پرسشنامه های باورهای انگیزشی و خودراهبری، به عنوان ابزارهای پژوهش به کار برده شدند. اعتبار هر دوی این پرسشنامه ها از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ و روائی سازه ای؛ در پرسشنامه باورهای انگیزشی از طریق محاسبه ضریب همبستگی بین مولفه های آن و در پرسشنامه خودراهبری از طریق محاسبه ضریب همبستگی بین ابعاد با نمره ی کل آن احراز گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات با محاسبه ضریب هبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه صورت گرفت. نتایج نشان داد که بین مولفه های باورهای انگیزشی و ابعاد و کل خودراهبری رابطه همبستگی برقرار است. تحلیل های رگرسیونی بیان گر آن بود که خودراهبری در دانشگاه علوم پزشکی، باورهای انگیزشی آنان را پیش بینی می نماید.