اثرات آهن بر دژنراسیون نورونی گانگلیون ریشه خلفی L4 در مدل حیوانی قطع عصب سیاتیک

آهن یک ماده ضروری و به طور بالقوه سمی در بدن پستانداران است. در مطالعه حاضر اثرات سولفات فرو به عنوان آهن اگزوژن بر دژنراسیون نورونی ناشی از قطع عصب سیاتیک در گانگلیون ریشه خلفی L4 نخاع در موش های صحرایی مورد بررسی قرار گرفته است. 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 4 گروه: (6=n) کنترل سالم (بدون مداخله) ، قطع عصب سیاتیک + تجویز نرمال سالین، قطع عصب سیاتیک + آهن (تجویز درون صفاقی mg/kgر5/6) و شم تقسیم شدند. درمان یک ساعت پس از قطع عصب آغاز شد و برای 7 روز متوالی پس از آسیب ادامه یافت. پس از 3 هفته از آسیب گانگلیون ریشه خلفی L4 نخاع قطع گردید و پس از تثبیت در فرمالین 10 درصد، برای قالب گیری در پارافین آماده شدند. برش های سریالی از گانگلیون ریشه خلفی L4 نخاع تهیه گردید و با هماتوکسیلین –ائوزین و تولوئیدین بلو رنگ آمیزی شدند و به صورت میکروسکوپی مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین حجم گانگلیون ریشه خلفی L4 نخاع با استفاده از روش کاوالیه برآورد شد و تعداد نورون ها با روش استریولوژیک محاسبه گردید (روش دایسکتور). میانگین تعداد نورون ها در گروه های قطع عصب سیاتیک و قطع عصب سیاتیک + آهن به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت. علاوه بر این میانگین حجم گانگلیون ریشه خلفی L4 نخاع در گروه قطع عصب سیاتیک + آهن به طور معنی داری از گروه کنترل سالم کمتر بود. به نظر می رسد درمان با آهن موجب تشدید مرگ نورونی ناشی از قطع عصب سیاتیک در موش های صحرایی می گردد.