واکنش ژنوتیپ های برتر زیتون بومی استان کرمانشاه به تنش خشکی در شرایط مزرعه

این تحقیق به منظورگزینش ژنوتیپ های مقاوم یا متحمل به تنش خشکی از بین ژنوتیپ های بومی برتر استان کرمانشاه (7 ژنوتیپ) در شرایط مزرعه اجرا شد. هفت ژنوتیپ بومی زیتون D1، Dd1، GW،Ps1 ، Bn3، Bn6 و Ds17 در آزمایش کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار تحت سه رژیم آبیاری قرار گرفتند. تیمارهای آبیاری شامل دور آبیاری 6، 9 و 12 روزه بودند که تیمار 6 روزه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. صفات رویشی ارتفاع نهال، قطر تنه، تعداد برگ، وزن تر و خشک برگ، شاخه و ریشه ثبت گردید. نتایج نشان داد که ژنوتیپ Ds17 بیش ترین مقدار قطر تنه و ژنوتیپ Dd1 کم ترین قطر تنه را داشت. ژنوتیپ Bn3 بیش ترین تعداد برگ را داشته اگرچه ژنوتیپ های D1، Dd1 و Gw در یک کلاس قرار گرفتند اما کم ترین تعداد برگ مربوط به ژنوتیپ D1 بود. بین ژنوتیپ ها از لحاظ وزن تر و خشک برگ تفاوت معنی داری وجود داشت به طوری که بیش ترین وزن تر و خشک برگ مربوط به ژنوتیپ Bn3 و کم ترین وزن تر و خشک برگ مربوط در ژنوتیپ D1 ثبت شد. بین ژنوتیپ ها از لحاظ وزن تر و خشک شاخه و ریشه تفاوت معنی داری وجود داشت به طوری که کم ترین وزن تر و خشک شاخه مربوط به ژنوتیپ Ds17 و کم ترین وزن تر و خشک ریشه مربوط به ژنوتیپ Gw بود. براساس نتایج به دست آمده ژنوتیپ های زیتون از نظر مقاومت به خشکی تفاوت داشتند و در شرایط خشکی ژنوتیپ های Ds17 و Bn3 دارای وضعیت رشدی مناسب تری بودند.