واکنش اکوفیزیولوژیکی ارقام سیب زمینی به کود زیستی و آبیاری محدود

این پژوهش به منظور بررسی اثر کود زیستی بر صفات کمی و کیفی سه ژنوتیپ سیب زمینی در شرایط تنش و کمبود آب آبیاری در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اردبیل اجرا گردید. آزمایش به صورت کرت های دو بار خرد شده (اسپلیت اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. کرت های اصلی شامل رژیم های آبیاری در سه سطح شامل 1I: آبیاری براساس 100 درصد آب موردنیاز به عنوان شاهد، 2I: 80 درصد آبیاری (20% تنش) و 3I: 60 درصد آبیاری (40% تنش) ، کرت های فرعی شامل ژنوتیپ و کرت های فرعی خردشده به نانو کود بیولوژیک ویژه سیب زمینی اختصاص یافت. زمان سبز شدن کامل، زمان گل دهی، ارتفاع بوته، قطر ساقه اصلی، تعداد ساقه، وزن خشک ساقه، وزن خشک برگ، مجموع کلروفیل (b+a) ، مقدار کاروتنوئید و عملکرد بوته اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که تمامی صفات مورد مطالعه به استثناء تعداد ساقه به طور معنی داری در سطح احتمال یک درصد تحت تاثیر تیمار آبیاری قرار گرفتند. زمان سبز شدن کامل، زمان گل دهی، ارتفاع بوته، قطر ساقه اصلی، تعداد ساقه و عملکرد بوته در بین ژنوتیپ ها در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. اثر متقابل آبیاری و ژنوتیپ فقط در قطر ساقه اصلی در سطح احتمال یک درصد معنی دار ظاهر شد. استفاده از کود زیستی سبب افزایش معنی دار در تمامی صفات شد و کاربرد کود زیستی میزان عملکرد را در مقایسه با شاهد 10 درصد افزایش داد. بیش ترین عملکرد در ژنوتیپ 2-97 و آبیاری کامل حاصل شد. بنابراین کاربرد کود زیستی به عنوان مکمل در زراعت سیب زمینی توصیه می گردد.