طراحی سیستم تصمیم یار بالینی برای ارزیابی لنزهای تماسی

تجویز لنز مناسب به منظور ایجاد دید بهتر و کاهش عوارض جانبی، فرآیندی چند مرحله ای، پیچیده، زمان بر و شامل ملاحظات فراوان است که انجام آن تنها توسط یک متخصص چشم خبره امکان پذیر است. هدف این مطالعه، طراحی یک سیستم تصمیم یار در زمینه ی تجویز لنزهای تماسی بود. در این مطالعه ی بنیادی، داده های مربوط به 127 بیمار مبتلا به کراتوکونوس مراجعه کننده به درمانگاه لنز بیمارستان فارابی دانشگاه علوم پزشکی تهران در بازه ی زمانی اسفند 1392 تا تیرماه 1393 مورد استفاده قرار گرفته است. پنج پارامتر در فرآیند تجویز لنز مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای "موقعیت قرارگیری لنز در راستای عمودی"، "میزان حرکت عمودی لنز حین پلک زدن" و "پهنای ریم در الگوی فلورسین" از طریق تهیه ویدیو از بیمار و "میزان تجمع فلورسین زیر لنز" توسط پزشک و "میزان راحتی لنز" از طریق پرسش از بیمار به دست آمد. مناسب و نامناسب بودن لنز توسط پزشک متخصص تشخیص داده و ثبت شد. از شبکه عصبی مصنوعی به منظور طراحی سیستم تصمیم یار استفاده شد. سیستم توسط ماتریس کانفیوژن مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از ارزیابی، سیستم میزان صحت، حساسیت و ویژگی سیستم به ترتیب 91/3، 89/8 و 92/6% به دست آمد. شعاع های مختلفی برای سیگما در نظرگرفته شد که در نهایت شعاع 1/1 بهترین نتیجه را در دسته بندی لنز به دست آورد. اعداد به دست آمده از ارزیابی سیستم نشان داد استفاده از شبکه عصبی مصنوعی به عنوان یک سیستم تصمیم یار می تواند با دقت قابل قبول، ارزیابی لنز تماسی سخت را مورد بررسی قرار داده و لنزهای مناسب و نامناسب را تفکیک نماید.