تخصیص بهینه گاز به زیربخش های مختلف مصرف با رویکرد اقتصاد مقاومتی

گاز طبیعی به‏ عنوان یکی از حامل‏های انرژی، از لحاظ ملی و بین المللی اهمیت زیادی دارد. از این‏رو تخصیص بهینه آن به بخش‏های مختلف یکی از مهم ترین مسائل اقتصادی به ویژه در رویکرد اقتصاد مقاومتی می باشد. هدف پژوهش حاضر نیز بررسی موضوع تخصیص بهینه گاز طبیعی به بخش‏های مختلف با توجه به سیاست‏های اقتصاد مقاومتی است. در این پژوهش ابتدا به کمک مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با خبرگان صنعت نفت و گاز، شاخص های مطرح برای اولویت بندی تخصیص به بخش‏های مختلف شناسایی و سپس با استفاده از ابزار پرسشنامه و روش آنتروپی، اهمیت شاخص های مطرح و ارزش کمی شاخص های مهم برای اولویت بندی تخصیص گاز از منظر خبرگان تعیین شد. حجم نمونه براساس روش کوکران، 62 نفر مشخص گردید. روش تجزیه و تحلیل داده ها آمار توصیفی و استنباطی (آزمون t) با استفاده از نرم افزار Spss22 می‏باشد. در ادامه با استفاده از تکنیک تصمیم گیری چند شاخصه TOPSIS بخش‏های مختلف اولویت‏بندی موزون و به کمک تکنیک تصمیم‏گیری چند هدفه و اطلاعات موجود سهم بهینه بخش‏های مختلف از منابع محدود گاز مشخص گردیده است.
مطابق نتایج به دست آمده شاخص ارزش افزوده، مهم‏ترین شاخص و تنوع سازی سبد انرژی، اشتغالزایی، الزامات استراتژیک، امنیت انرژی و شاخص عدالت اجتماعی به ترتیب دومین تا ششمین شاخص مهم برای اولویت بندی بخش‏های مختلف می باشد. تخصیص بهینه گاز به صادرات دارای رتبه اول و بخش تزریق به میادین نفتی در رتبه دوم و دیگر بخش ها شامل پتروشیمی، صنعت، نیروگاه و بخش خانگی و تجاری به ترتیب دارای رتبه سوم تا ششم می باشند.
طبقه بندی JEL: O13, C61, C53, D61, D81, Z00 , Q41