تاثیر میکروارگانیسم های موثر و ورمی واش غنی شده همراه با روش های مختلف تغذیه گیاهی بر عملکرد روغن آفتابگردان

استفاده از روش های تغذیه تلفیقی گیاهان می تواند باعث افزایش کمیت و کیفیت محصولات زراعی گردد. به منظور بررسی کاربرد میکروارگانیسم های موثر بر عملکرد روغن آفتابگردان در سال 1392 آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل روش های مختلف تغذیه در چهار سطح: N1: مصرف300 کیلوگرم کود اوره (شاهد)، N2: 150 کیلوگرم کود اوره + 15 تن کود دامی در هکتار، N3: 15 تن کود دامی + کاشت لوبیا بالارونده جهت تثبیت نیتروژن، N4: 150 کیلوگرم کود اوره + کاشت لوبیا بالارونده جهت تثبیت نیتروژن و محلول پاشی محرک های رشد گیاهی در چهار سطح: B1: مصرف ورمی واش، B2: ورمی واش غنی شده، B3: بیوفرمنت و B4: استفاده از میکروارگانیسم های موثر+ محلول حاوی تخم بلدرچین بود. نتایج نشان داد که تیمار محلول پاشی محرک های زیستی تغییر معنی داری در برخی صفات مانند تعداد برگ سبز در گیاه، کل بیوماس خشک، شاخص برداشت طبق، عملکرد روغن دانه، وزن هکتولیتر و کار آیی مصرف نیتروژن ایجاد کرد. با مقایسه میانگین ها مشخص گردید که تیمار (50 درصد تغذیه با کود دامی + 50 درصد تغذیه با گیاه لگوم) با میانگین 72/16 درصد بیش ترین و تیمار (50 درصد تغذیه با کود شیمیایی اوره + 50 درصد تغذیه با کود دامی) با میانگین 02/11 درصد کم ترین مقدار کارآیی مصرف نیتروژن را داشتند. هم چنین در بین سطوح تیمار محرک های زیستی هم بیش ترین کارآیی مصرف نیتروژن با میانگین 46/15 درصد مربوط به تیمار (محلول پاشی میکروارگانیسم های موثر + محلول حاوی تخم بلدرچین) و کم ترین آن با میانگین 59/12 درصد مربوط به تیمار محلول پاشی ورمی واش غنی شده بود.