استدلال استمرار وجودی بر نادرستی سقط جنین از منظر اخلاقی

پدیده سقط جنین یکی از مباحث چالش برانگیز در اخلاق پزشکی است. این پدیده با موافقتها و مخالفت های زیادی مواجه است که هر یک برای اثبات سخن خود به دلایلی استناد کرده اند. یکی از دلایل موافقان سقط جنین، شخصیت نداشتن جنین در نظر آنهاست. بدین معناکه چون جنین ویژگی های شخص را ندارد، شخص نیست و تنها شخص بالقوه به شمار می رود. لذا کشتن جنین به لحاظ اخلاقی نادرست نیست.
اما «استیفن شوارز» از جمله کسانی است که در مقابل موافقان سقط جنین، به قابلیت های جنین توجه کرده و با تمایز قائل شدن میان شخص بودن و کارکردهای شخص داشتن، جنین را شخص می داند. از نظر او جنین از لحظه لقاح، شخص بوده و دارای شان و منزلت اخلاقی است؛ گرچه کارکردهای شخص را ندارد.
یکی از استدلال های ایشان در اثبات شخص بودن جنین، استدلال استمرار وجودی است. در این مقاله به بررسی این استدلال پرداخته و به دلیل شباهت های این استدلال با دو استدلال ذات نوعی و استدلال شیب لغزنده که برخی آنها را یکی پنداشته اند به تبیین تمایز استدلال استمرار وجودی با آن دو استدلال پرداخته می شود.