اثر آموزش بر نگرش وآگاهی پرستاران در مورد ایدز بیست سال بعد از اپیدمی آن در ایران

اولین مورد ابتلا به ویروس ایدز بیست سال قبل در ایران شناسایی و تا بحال حدود 12500 نفر آلوده گزارش شده است. افزایش آگاهیونگرش پرستاران درباره ایدز از انتقال آن به پرستاران جلوگیری می نماید. این مطالعه بررسی این دو موضوع و اثر آموزش در پرستاران است.
این یک مطالعه مقطعی و مشاهده ای می باشد که در 115 نفر از گروه پرستاری بصورت نمونه گیری تصادفی ساده و قابل دسترس در سال 1385 در دانشگاه بقیه اله در تهران انجام شد. موارد آگاهی، نگرش، بیشترین راه کسب آگاهی و پیشنهاد نوع کسب آگاهی در آینده در چهار بخش یک پرسشنامه جمع آوری شد. ارتباط آگاهی و نگرش با سن، تاهل، سواد و مدت خدمت بررسی شد.
پرستاران در سه گروه آموزش، گروه اول بصورت حضوری و کلاس در پرستاران بقیه اله، گروه دوم گروه آموزش با جزوه در بیمارستان نجمیه و گروه سوم بدون دخالت آموزشی بعنوان گروه کنترل در بیمارستان جماران بررسی شدند. اطلاعات با برنامه SPSS13 با آزمونهای T و ANOVA تجزیه و تحلیل شد و P<0.05 معنی دار محسوب شد.
محدوده و میانگین سن به ترتیب 22-69 و 34.4±6.4 سال و %52.5 زن و %47.5 مرد و بیشترین سطح سواد لیسانس (%98.7) بود. مدت سابقه کار 9.7±4.7 سال و تعداد 119 نفر (%58.9) متاهل بودند. این مطالعه مشخص کرد که نمره کلی آگاهی %46.5 و نگرش %49 از پرستاران ضعیف و خیلی ضعیف بودند. بعد از آموزش آگاهی %61.4 در نجمیه، %28 در بقیه اله و %34.6 در جماران و نگرش %47.4 در نجمیه، %59.4 در بقیه اله و %42.3 در جماران افزایش یافت. غیر سطح سواد و آگاهی درباره ایدز هیچ کدام از متغیرهای دیگر با آگاهی و نگرش ارتباط معنی دار نداشت (P<0.01).
این مطالعه نشان داد که آگاهی و نگرش پرستاران قبل از آموزش قابل قبول نبود و بعد از آموزش بخصوص آگاهی از طریق جزوه و نگرش از طریق کلاس حضوری ارتقاع یافت. بنابراین آموزش مداوم و دوره ای درباره ایدز برای پرستاران ضروری و توصیه می شود.