ادبیات و رثای حسینی و عاشورایی

اقوام و ملت های دنیا از دیرباز در موضوعات و قالب های گوناگون بر اساس باورها و گرایش های خاص خود به سرودن شعر پرداختند و پایه های ادبیات خویش را بنا نهادند. از جمله موضوعات مشترک و ادبیات ملل مختلف «رثا» یا «سوگنامه» می باشند. رثا یا سوگنامه چه در شعر یونان قدیم، مانند قصه های «اوزیرس و ایزیس»و چه در شعر فارسی، مانند اشعار رودکی و محتشم کاشانی و همچنین در شعر عربی قبل از اسلام وبعد از اسلام از جمله موضوعات شعری به حساب می آید. گسترده ترین مصداق این گونه اشعار رثای شیعی درباره ی حسین بن علی(ع) و یاران آن حضرت در حادثه کربلا می باشد. جواد شبرنویسنده کتاب ادب الطف می گوید: جمع آوری اشعار رثایی درباره ی حسین بن علی (ع) به صد ها جلد کتاب می رسد. ولی سؤال مهم این است که: 1) چه مرثیه ای مطلوب و سازنده و حامل پیام حسین (ع) و عاشورا می باشد؟ 2) کدامین مرثیه را ائمه معصومین (ع) به آن توصیه می کردند؟ 3) چه نوع مرثیه ای می تواند عاملی موثر در گسترش فرهنگ، ارزش ها و آرمان های اسلامی باشد؟ 4) مرثیه سرایان حیسنی چه ویژگی ها و معیارهایی را باید در نظر بگیرد تا مرثیه سودمند و ماندگار باشد؟ این مقاله در صدد پاسخ گویی به سؤال های پیش گفته می باشد.