اثر باند دوباره بر ریز نشت ترمیم های کامپوزیتی

ریزنشت بین ترمیم و دیواره حفره از مهم ترین مشکلات مواد دندانی ترمیمی مستقیم است. یکی از روش های گفته شده برای کاهش ریزنشت استفاده ازعوامل باندینگ بعد از اتمام ترمیم است. هدف این پژوهش، ارزیابی ریزنشت ترمیم های کامپوزیتی کلاس Vبا استفاده از باند دوباره بر روی مارژین های ترمیم بود.
در این پژوهش که مداخله ای تجربی و از نوع آزمایشگاهی است، 48 دندان پرمولر سالم کشیده شده انسان انتخاب شد. حفرات کلاس V روی سطوح باکال به شکلی آماده شد که مارژین اکلوزال در مینا و مارژین ژنژیوال در عاج قرار گرفت. سپس تمام دندان ها با استفاده از باندینگ Excite و کامپوزیت Tetric Ceram ترمیم شدند. دندان ها پس از پایان ترمیم و پرداخت به طور تصادفی به 4 گروه 12 تایی تقسیم شدند. گروه اول کنترل بود که بدون باند دوباره کنار گذاشته شد. در بقیه گروه ها باند دوباره به ترتیب به وسیلهPrompt L-Pop، Permaseal و Clearfil SE Bond باند بر روی مارژین های ترمیم انجام گرفت. نمونه ها تحت 500 سیکل حرارتی قرار گرفتند. اپکس نمونه ها سیل شد و تمام سطوح دندان ها بجز مارژین اکلوزال و ژنژیوال توسط دولایه لاک ناخن پوشانده شد. سپس نمونه ها به مدت 24 ساعت در محلول فوشین 2 درصد قرار گرفتند و در مرحله بعد توسط دیسک الماسی درجهت محور طولی دندان برش داده شدند. مقاطع به دست آمده جهت ارزیابی ریزنشت زیر استریومیکروسکوپ قرارگرفتند. داده ها توسط آزمون Kruskul-Wallis و Wilcoxon بررسی شدند.
آزمونKruskul-Wallis در مارژین اکلوزال (075/0 =p value) و در مارژین ژنژیوال (281/0 =p value) بین گروه های مختلف تفاوت معنی دار آماری نشان نداد. آزمون Wilcoxon بین مارژین اکلوزال و ژنژیوال در گروه پرامپت ال پاپ (023/0 =p value) و پرماسیل (026/0 =p value) تفاوت معنی داری را نشان داد، اما در گروه های دیگر این تفاوت معنی دار نبود (05/0 > p value).
باند دوباره بر روی مینا و عاج در هیچ یک ازگروه ها ریزنشت را به صورت معنی دار نسبت به گروه کنترل شاهد نداد و می توان گفت که استفاده از این سه نوع باندینگ جهت سیل مارژینال تاثیر معنی داری بر ریزنشت ندارد.