بررسی تنوع ژنتیکی در مرغان خزک و دشت یاری با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

هدف از این تحقیقپژوهش، تعیین تنوع ژنتیکی و فاصله ژنتیکی بین و داخل دو توده مرغ بومی استان سیستان و بلوچستان، با استفاده از پنج 5 جفت آغازگر ریز ماهواره بود.DNA ژنومی استخراج شده از نمونه نمونه های پر با آغازگرهای ریزماهواره تکثیر و محصولات حاصل به دست آمده بر روی ژل پلی پلی اکریل آمید 8 درصد الکتروفورز شدند. در کل تعداد 26 آلل با متوسط 4/5 در توده نژادی خزک و 28 آلل با متوسط 6 در مرغان دشت یاری مشاهده شد. میانگین شاخص شانون برای مکان های ژنی تکثیر شده در مرغان دشت یاری 627/1 و در مرغان خزک 587/1 بود. مکان های ADL225 و MCW5 بیشترین مقدار شاخص شانون را به خود اختصاص دادند. میانگین PICدر دو توده مرغ بومی 656/0 بود. ه و بالاترین مقدار PIC مربوط به آغازگرADL225 و به ترتیب برابر با 80/0 و 81/0 در مرغان خزک و دشت یاری بود. نتایج به دست آمده نشان داد که این دو توده نژادی در یک گروه قرار می می گیرند.