بررسی کودکان مبتلا به گلومرولونفریت حاد بستری شده در بیمارستانهای شهر یزد

گلومرولونفریت حاد متعاقب عفونت استرپتوکوکی، نمونه کلاسیک سندرم نفریتیک حاد و باتشخیص بالینی است. هدف از این بررسی اهمیت پیگیری طولانی مدت این بیماران می باشد.
در یک مطالعه توصیفی و گذشته نگر، 56 نفربیمار زیر 15 سال استان یزد از سال 1380 تا 1385 مورد بررسی قرار گرفتند. معیارهای ورود به مطالعه شامل هماچوری، پروتئین اوری، کاهش کمپلمان سرم، افزایش اوره وکراتینین سرم و شواهدی از واکنش مثبت استرپتوکوک بتا همولیتیک گروه Aبود. اطلاعات مورد نظر با استفاده از داده های موجود در پرونده ها استخراج وبه همراه بررسی های بیماران مراجعه کننده به کلینیک تخصصی درپرسشنامه تدوین شده ثبت گردید. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از برنامه های کامپیوتری SPSS وجهت بررسی رابطه بین متغیر های کیفی از نسبت مجذور کای استفاده شد.
56 نفر کودک زیر 15 سال وارد مطالعه شدند.درتمامی گروه های سنی گلومرولونفریت حاد متعاقب عفونت استرپتوکوکی(PSGN) بیشترین شیوع را داشت. اختلاف معنی داری بین دو جنس نبود. شایع ترین علائم بالینی هماچوری، ادم و الیگوری بود. در پی گیری طولانی مدت، هیپرتانسیون مشاهده نشد.از دو بیمار با پروتئین اوری و چهار بیمار با هماچوری میکروسکوپی،بیوپسی کلیه به عمل آمد. فقط یک مورد گلومرولونفریت حاد پرولیفراتیو منجر به دیالیزو یک مورد دیگر لوپوس اریتماتوی سیتمیک گزارش شد. بقیه گلومرولونفریت پست استرپتوکوک گزارش گردیدند.
بحث: دراین مطالعه اکثریت بیماران توسط علائم بالینی وحتی بدون انجام بیوپسی تشخیص داده شدندودرمان تمام بیماران موفقیت آمیز بود. چنانچه این بیماری در مرحله حاد اولیه تشخیص و تحت نظر قرار داده شود، از پیش آگهی بسیار خوبی برخوردار خواهد بود.